Geschreven bij The Seven Sisters 1 - The Seven Sisters
Inderdaad, een lekker boek voor op vakantie, aan het strand. Maar zelfs als ik bewust zou kiezen voor een pittig liefdesromannetje is dit niet wat ik zou willen lezen. De hele opzet van de reeks is leuk bedacht, het verhaal wordt op een leuke manier gekoppeld aan een paar historische feiten. Maar de echt interessante clou’s in het verhaal worden niet opgehelderd. Hoe kwam pa Salt nu aan de zeepsteen met inscriptie, en aan het modelbeeldje van de Cristo? Het komt wel goed uit dat Maia besluit juist die stukjes niet verder uit te zoeken. En waarom is het verhaal van Izabel persé belangrijk voor Maia om te weten waar ze vandaan komt? Het is natuurlijk leuk om te weten. Maar nodig om het te begrijpen zeker niet. Ze had toch ook zonder alle -niet eens écht sappige- details over de uitgehuwelijkte en overspelige echtgenote kunnen horen van haar oma wat de reden van haar adoptie was? De melodramatiek irriteerde me, in de emoties van de hoofdpersonen en de liefdesperikelen. De cliché’s van de lelijke huwelijkspartner en de knappe, verleidelijke Fransman, en niet te vergeten de zure schoonmoeder vliegen je om de oren. Als je dan toch besluit tot een ‘standaard’ liefdesverhaal, werk het dan wat verder uit in plaats van alleen de kuise kusjes en de maagdelijke adorering in het atelier van de kunstenaar. Een poging tot een psychologische ontwikkeling bij de hoofdpersoon wordt op wel heel gemakkelijke wijze ‘opgelost’.
Maar eerlijk is eerlijk, je bent wél benieuwd hoe het verhaal verder gaat en je blijft lezen. Dus als je doel is om lekker ontspannen een verhaal te lezen (en de knop van echte diepgang in een roman kunt omzetten), is dit boek een aanrader!