Nacht in Parijs

Geschreven bij Nacht in Parijs

Een nacht in Parijs.
Een onenightstand. Een politicus. Een hartaanval? Een moord? Een Brand. Een huurmoordenaar. Een Roma op de vlucht. Een dagboek.
Een fatale nacht.

Deze –en andere- ingrediënten komen samen in de uiterst spannende, met veel vaart geschreven thriller van Michael Berg.

Een bekend politicus bezwijkt aan een hartaanval tijdens een slippertje. Maar waar is het lijk gebleven? Is de man werkelijk overleden? Chantal Zwart, de journaliste die we nog kennen uit drie andere spannende thrillers van Berg, komt in actie en gaat op onderzoek uit. Dat had ze misschien beter niet kunnen doen…maar…Chantal Zwart is Chantal Zwart. Als zij zich ergens in vastbijt, laat ze niet meer los.

In Nacht in Parijs worden diverse verhaallijnen uitgezet en die komen aan het eind van het boek vakkundig bij elkaar. De auteur heeft een zeer geloofwaardig, spannend verhaal geschreven waarbij politieke en maatschappelijke onderwerpen diepgang geven aan het boek.

Michael Berg zuigt je het verhaal in, neemt je mee in een achtbaan van spannende, knap uitgewerkte verhaallijnen en trakteert je op een verrassende ontknoping! Zeer knap gedaan!

Chantal Zwart is terug. En hoe! Berg je maar voor Chantal Zwart!

De thrillers van Michael Berg met Chantal Zwart in de hoofdrol zijn uitstekend los van elkaar te lezen. Daarnaast verscheen de stand-alone thriller Hotel du Lac, ook een échte aanrader!

Geschreven bij Nacht in Parijs

In het boek "Een echte vrouw" van deze schrijver had ik al kennis gemaakt met Chantal Zwart. Ik had me van tevoren niet verdiept in het lezen op een bepaalde volgorde maar ik heb heel sterk het gevoel dat het helemaal niet nodig is. Uitstekend ook los van elkaar te lezen.
Ik zat meteen in het verhaal en het werd alleen maar spannender. Levendige personages en mooie dialogen. Ik kon het boek maar moeilijk wegleggen. Het speelde als een film voor mijn ogen af. Ik wil nu alles van deze schrijver gaan lezen!

Geschreven bij Nacht in Parijs

Het verhaal heeft een interessant onderwerp en is boeiend geschreven. Totdat ongeveer halverwege het boek het begint te irriteren dat de schrijver telkens negatief schrijft over de populistische partij waar het verhaal over gaat. De andere kant, de tegenstanders van die partij daarentegen worden telens opgehemeld. Omdat dit mij begon te irriteren denk ik dat het verhaal aan kracht had gewonnen als de schrijver zich neutraler had opesteld. Ook begon het mij gaandeweg op te vallen dat er helemaal geen reden werd aangegeven waarom er, behalve de politicus, ook andere mensen uit de weg moesten worden geruimd. Dat de moord op de politicus in de schoenen van een tegenstander en zigeuner wordt geschoven is wel goed te begrijpen, maar de zaken erom heen niet. Ook de uiteindelijke reden dat de politicus dood moest is vergezocht. Er was toch al veel eerder met de dochter gebroken? De uiteindelijke reden, de druppel, lijkt er met de haren bijgesleept.
Ook een ervaren moordenaar erbij halen die eerder nooit fouten maakte omdat hij zich altijd gedegen voorbereide, maar nu keer op keer enorme fouten maakt, is na de tweede beschreven moord niet geloofwaardig meer. Met name de laatste poging, op een motor, waarbij de schutter tevens de motor bestuurt en wel tijdens een flink noodweer, is ongeloofwaardig.
De schrijver kan prima schrijven. Hij is (of was) per slot van rekeningook journalist. Maar toch mankeert er heel wat aan het verhaal. Boeiend omdat je toch nieuwsgierig blijft. Maar omdat het verhaal gaandeweg ongeloofwaardiger wordt en het een duidelijk linkse signatuur heeft, heeft het boek flink aan kracht ingeboet.
Dat dit boek de gouden strop heeft gewonnen kon daarmee ook wel eens een politiek statement zijn van de jury. Die had geoordeeld dat de schrijver zo goed een combinatie had gemaakt van extreem rechts in Frankrijk en de affaire Strauss Kahn. Die laatste affaire komt echter helemaal net naar voren, behalve dan dat het gaat om een franse politicus die graag met verschillende vrouwen sex heeft terwijl hij wel getrouwd is. Msschien een vooroordeel van mijn kant, maar dat lijkt mij wel te passen bij de macht die een politicus nu eenmaal heeft ( zonder dat ik dat overigens goedkeur).
Al met geeft de positeve waardering van de jury mij te denken over het algemene niveau van de beoordeelde misdaad schrijvers. Helaas.