Geschreven bij De zwarte met het witte hart
Dat Arthur Japin goed kan schrijven, dat wisten we al! Bij dit boek duurde het echter wel wat lang voor ik in het verhaal zat. Het was me niet meteen duidelijk wie er aan het woord was, en waar het verhaal heen ging. Ook de reisverslagen breken de snelheid van het verhaal wat op. Maar als je dan eenmaal in het verhaal beland, dan wil je er ook niet meer uit!
De prachtige kwasi betrekt je in zijn levensverhaal, in zijn strijd om ergens bij te horen al hoewel dit erg moeilijk lijkt aan t begin. Heel af en toe lukt het hem om onderdeel te zijn van de sociale status. En het is verschrikkelijk om als buitenstaander te lezen van de verschrikkingen en niks kunnen doen. Maar er is een nog grotere kracht die hem tegenwerkt. Deze grote kracht zag ik pas aan het eind van het verhaal. Het enige wat ik me dan toch afvraag is hoe het hem gelukt is zijn plantage succesvol te maken, dat laat het verhaal buiten beschouwing. Maar de nog grotere vraag voor mij was: is dit echt gebeurd? Ja, Japin heeft lang onderzoek uitgevoerd en op basis van archiefgegevens een prachtig levend verhaal op poten gezet. Hij eert hiermee de prinsen die de Nederlanders voor hun eigen plan naar Nederland haalde. Hoe het ze verder zou vergaan? Ach dat was blijkbaar niet ons probleem.
Het valt alleen maar te hopen dat dit boek ons in laat zien hoe het leven gaat. We willen overal ergens bij horen, laten we elkaar welkom heten.
