Geschreven bij Pet Sematary
Dit verhaal van King had ik uiteraard al eens gelezen, en de film heb ik ook gezien. Toch wilde ik het na al die tijd eens opnieuw lezen; met een frisse, oudere blik.
Conclusie: Kings verhalen zijn tijdloos en of ze nu oud of recent zijn, ze blijven steengoed.
Toegegeven, zijn recentste verhalen zijn net iets beter, dus zelfs de grote King is in mijn ogen doorheen de jaren als schrijver gegroeid.
Tegenwoordig is het echt niet meer horror, na wat er allemaal op televisie te zien is en waar we aan blootgesteld worden. Uiteraard, er zitten gruwelijke scenes in, maar ik denk dat die wel meevallen. De sterkte bij King zit hem in het levendig maken van zijn personages, de levens van deze personages zo weergeven dat je ze door en door lijkt te kennen. Dat verhoogt alleen maar de spanning en het kunnen meevoelen met hun innerlijke gevechten en demonen, hun verdriet en hun geluk. De gruwel zit hem eerder in het psychologische aspect, waar de mens toe in staat is om zijn geluk te beschermen, om zijn geliefden bij zich te houden. Het mystieke en horrorachtige aspect zijn slechts bijzaken, noodzakelijke elementen om de wanhoop te onderstrepen.
Zoals altijd: een aanrader van de bovenste plank.
King rules!