De Mol

Een mooie verzameling van alle verhalen over de familie De Mol, vooral in de belangstelling door de aangifte tegen Johnny door één van zijn exen. Het boek leest lekker weg, maar heeft wel veel weg van een roddeloverzicht.

Koster afficheert zich als onderzoeksjournalist. Dan is er bij zijn onderzoek wel wat misgegaan of de eindredacteur heeft enorm zitten slapen. Het boek bevat nogal wat taal- en typefouten, maar storender zijn de vele onjuistheden.

Barry Hughes had inderdaad altijd een pet op, maar toch geen alpinopet? De ‘Duitse’ superster Udo Jürgens was afkomstig uit Oostenrijk… Ruud uit Big Brother heet geen Bernard maar Benard, Ilse Schaap heet toch echt Elise en Qmusic wordt consequent ‘q-music’ genoemd, waarom?

Verder wordt er een paar keer ‘ingezoemd’, maar dat doen bijen. En het Zomerfestival van de LINDA. vindt plaats op het strand van Almere, maar daar is Koster in de war met de Libelle Zomerweek. Die wordt gehouden in Almere, het festival van LINDA. in Zaandam. En zo staan er nog wel wat meer kleine onvolkomenheden in dit boek. Van een onderzoeksjournalist zou je toch mogen verwachten dat hij zijn feiten checkt?

Schrijver Mark Koster heeft zich duidelijk vertild aan de veel te grote uitdaging om de héle familie De Mol in één boek te beschrijven. Dat resulteert in een lomp geschreven wirwar van door elkaar lopende verhalen. De schrijver schermt aan het eind van het boek met een waslijst aan namen van mensen die hij zou hebben "geïnterviewd" (al geeft hij ook toe dat sommige gesprekken wel erg kort waren), maar het boek bestaat vooral uit een enorme hoeveelheid knip- en plakwerk: een eindeloze reeks citaten uit andere boeken, kranten, magazines en televisie-interviews met vage bronvermelding. Kort gezegd: veel jatwerk. Daarnaast wilde de schrijver blijkbaar vooral héél véél hoofdstukken maken: sommige zijn maar een alinea lang. Dat komt de overzichtelijkheid bij een toch al erg ingewikkeld onderwerp niet ten goede. Mark Koster voelt zich duidelijk meer thuis in zakelijke verhalen (al zijn de langere hoofdstukken over de zakendeals van De Mol jr. nauwelijks om door te komen), want als hij de wereld van televisie en entertainment gaat beschrijven gaat het snel mis. Het boek zit dan ook vol met kleine fouten: hij haalt de begrippen omroepen en zenders door elkaar, de naam van AVRO/TROS-coryfee Wibo van de Linde wordt consequent verkeerd geschreven, de hit "Samenzijn" van Willeke Alberti heet hier ineens "Samen is niet alleen", de naam van programmabedenker Haynes wordt evenzovele keren gespeld als Hayes. André van Duin en Frans van Dusschoten zijn een "komiekduo" en Tonny Eyk "bedenkt composities". En ga zo maar door. En als je een boek maakt over vier generaties De Mol is het wel handig als je tevoren bedenkt hoe je hen aanduidt. Voortdurend refereert de schrijver aan "De Mol", en dan moet je als lezer maar uitzoeken over welke De Mol hij het nu weer heeft. Verder lijdt het boek onder de neiging om in elke alinea steeds maar weer nieuwe beschrijvingen voor een bepaalde persoon te verzinnen, in soms potsierlijke Suske&Wiske-aanduidingen. Zo zweeft het boek tussen het niveau van financieel-zakelijke informatie en ordinaire laag-bij-de-grondse roddel, zonder een keus te maken wat het nou eigenlijk wil zijn. Het resultaat is nauwelijks leesbaar broddelwerk.

Mark Koster is er in geslaagd een ongekende hoeveelheid feiten en anekdotes boven tafel te krijgen die een geheel nieuw licht werpen op de meeste succesvolle mediafamilie van Nederland. Dit boek is een must voor iedereen die geïnteresseerd is in de wereld van media en entertainment en houdt van een vlot opgeschreven verhaal. Een aanrader dus!