Ik wacht wel op waterstof,
Een vaak gehoorde reactie als ik vertel dat ik tegenwoordig veel met (batterij) elektrische mobiliteit bezig ben. En heel eerlijk, ook ik ben anders tegen waterstof aan gaan kijken na het lezen van het boek “de objectieve kijk op waterstof” van Jeroen Horlings. Kernwoord is wat mij betreft “objectief” want als lezer merkte ik dat mijn vermeende feitenkennis grotendeels uit zelf gelegde verbanden, geromantiseerde aannames of gekleurde informatie bestond.
Zo dacht ik bijvoorbeeld dat we heel gemakkelijk op een schone manier waterstof kunnen opwekken met het overschot van groene elektrische energie. Dit vanuit de gedachte dat we nu al waterstof opwekken door middel van elektrolyse. Wat blijkt: in werkelijkheid wordt op dit moment veruit de meeste waterstof uit aardgas gemaakt waarbij, u raadt het al, CO2 vrijkomt.
Dit is slechts een van de vele voorbeelden waarbij mijn gedachte niet strookte met de werkelijkheid. Het knappe van het boek is dat de feiten neutraal worden belicht zodat je als lezer je mening continu in alle richtingen bijstelt. Moeten we waterstof dan definitief afserveren? Mijn conclusie na het lezen van dit boek is dat we dat zeker niet moeten doen. Maar door alle aandacht en investeringen in batterijtechnologie heeft dit momenteel een flinke voorsprong op waterstof ontwikkeling. Om waterstof weer een evenwichtig speelveld te geven is veel aandacht, investering en een lange adem nodig. In een woord samengevat: AANRADER.