Mijn obsessie en ongezonde relatie met eten hebben ervoor gezorgd dat ik Joan om hulp heb gevraagd. Een lange periode wilde ik de controle houden over wat ik at, wanneer ik at en hoeveel ik at, gevolgd door eetbuien. Nu ik hierover nadenk verbaas ik me dat ik toentertijd niet moe werd van mezelf!
Ik had verwacht dat we zouden praten over eten, waarom ik eetbuien had, waarom ik zo obsessief was, wat ik at, wanneer ik at... Zo zag mijn denkwijze er toen uit, de hele dag dacht ik aan eten.
De eerste twee hoofdstukken gingen inderdaad over eten, nou daar wist ik wel raad mee natuurlijk! Maar de volgende hoofdstukken gingen over mijn gevoel, mijn ware ik. Ik moest hier heel erg aan wennen, want we gingen toch praten over eten?! (Daar was de controlefreak weer)
Naarmate ik de oefeningen uit de hoofdukken maakte, moest ik steeds meer over mezelf gaan nadenken.
Ook onze gesprekken gingen over de volgende onderwerpen: Wie ben ik, wat voel ik, wat wil ik, wat heb ik nodig? Het ging helemaal niet meer over eten, maar mijn obsessie met eten verdween toch!
Het mooie van het boek van Joan is dat ze de focus op iets heel anders legt dan eten, namelijk iets wat veel belangrijker is: jijzelf.
Ik merk dat sinds ik me veel meer op mezelf focus, doe wat mij gelukkig maakt en mijn gevoel erken over bepaalde situaties, dat ik niet meer zo over eten na denk.
Ik had nooit verwacht dat dit op deze manier zou lukken, maar het is toch echt gelukt.
Ik ga nu veel relaxter met eten om en nog een voordeel: sinds ik met Joan praat, heb ik geen eetbuien meer!