Wat is hetzelfde? Wat is anders? Wie van die hele- hele- hele- heleboel?
Een tweede boek van de Hugo’s trekt direct de aandacht door de eenvoud in kleur of juist het opvallende van het oranje op een witte ondergrond.
De vele Hugo’s zijn hetzelfde, allemaal hetzelfde potloodgrijze eivormige figuur.
Ze doen alles hetzelfde. Ze denken hetzelfde. Alles, totdat er toch eentje denkt: ik wil iets nieuws!
Eén Hugootje, Rupert, breit nieuwe trui in een opvallende kleur. Hoe zouden de anderen hierop reageren?
Precies zoals in de mensenmaatschappij: de massa is niet direct enthousiast. Je valt buiten de groep als je anders bent of doet. Stiekem is er toch eentje die iets anders eigenlijk best leuk vindt. En als er één Hugo over de spreekwoordelijke dam is, volgen er meer totdat iedereen wéér hetzelfde is. En dan? Weer iets nieuws? En is dat nieuwe nog vernieuwder?
De eenvoud van de tekeningen is een kracht van dit goed uitgevoerde themaverhaal door Oliver Jeffers. Bij jongere kinderen zal direct het oranje opvallen en het anders zijn. Er zijn zoveel thema’s aan de hand van dit boek bespreekbaar te maken: diversiteit, jezelf zijn, openstaan voor andere ideeën of bang zijn voor veranderingen, durven en je eigen weg volgen, misschien zelfs trendsetter te zijn! Het verhaal met grote emoties wordt in duidelijke bewoordingen en illustraties met humor verteld.
Er zijn meerdere prentenboeken met eenzelfde thema waarvan één ook de kleur oranje als hoofdkleur heeft, maar deze Hugo is door het minimalistisch gebruik van kleur en teken, de fijne vertaling, de duidelijke (voorlees)letter, tot aan de schutbladen toe, een absolute aanrader in het onderwerp geloven in jezelf met durf en zelfvertrouwen.
Om welke reden en op welke manier zou jij anders willen zijn en de nuance willen aanbrengen?