Stephen Booth weet als geen ander Ying en Yang, Ben Cooper en Diana Fry, met elkaar in balans te brengen. Fry is minder komisch dan Stephen (Fry) maar minstens zo authentiek, Ben Cooper is de ideale schoonzoon die tot op heden die dans (gruwelijk) is ontsprongen. Er "dreigt" toch een bestendige relatie en er is Hope, een kat met tenminste een tweede leven.
De hang naar het ouderlijk huis en posthume instemming met zijn levenskeuzes tekenen Cooper, zijn vergroeiing met het Peak District is minstens zo aannemelijk. Fry heeft meer opdoffers in het leven gehad, haar zuster en haar vader laten zich niet onder een noemer brengen.
Het verhaal op zich is minder verrassend dan eerdere boeken uit deze serie (begin bij het begin!) maar het klopt wederom.
Ik heb geen benul waar SB ons in het volgende verhaal naar toe zal leiden, er is lucht (tussen Ben en Diana) geklaard, in het Peak District zijn er de nodige natuurlijke hindernissen om ernstig rekening mee te houden. De enige zekerheid is dat Booth prima leesvoer levert, aangenaam en invoelbaar.
Stay with us!
GJHB
