Omdat ik zelf vogelaar ben (zij het bij lange na niet zo fanatiek als Arjan) kon ik dit boek natuurlijk niet laten liggen. Laat ik voorop stellen dat het boek leest als een avonturenroman. Je kunt alleen maar respect hebben voor Arjan als je leest hoe hij honger, dorst, hitte, kou en ziekte opzij zet om zijn wereldrecord te vestigen. Het is ook leuk om te lezen hoe hij als kleine jongen vogels leerde waarderen en zich met al zijn fanatisme opwerkte in de gelederen van de vogelaars. Toch geeft het boek me een beetje een dubbel gevoel. Op zo ongeveer elke pagina spreekt Arjan zijn zorgen uit over ecosystemen die verwoest worden, soorten die verdwijnen, het regenwoud dat gekapt wordt etc. Met zijn reis en de verhalen daarover zamelt hij geld in om natuurbeschermingsorganisaties te steunen. Dat klinkt (en is) natuurlijk heel nobel, maar tussen de regels door lees je toch vooral over de bloedfanatieke twitcher die alles en iedereen opzij zet om toch maar zijn vogels te kunnen zien. Na de zoveelste keer dat hij een soort die bijna onmogelijk te zien is, toch gevonden heeft, weet je het wel. Als vogelaar kun je hier wel doorheen prikken, maar ik kan me voorstellen dat het een niet-vogelaar op den duur gaat vervelen. Niettemin, een zeer lezenswaardig boek voor iederene die in vogels geïnteresseerd is.