Bij het zien van de schitterende cover van Zonder mij van Dani Atkins krijg je een goed gevoel. Het ziet er heel gemoedelijk uit. Desondanks dat wil je toch weten waar de titel op slaat. Gaat het over de vader en man van iemand of over iemand anders?
Zonder mij van Dani Atkins begint gemoedelijk. Een jonge vrouw die zich verheugt om over een paar dagen te trouwen met de liefde van haar leven en op nog veel meer verborgen geluk. Het lijkt een beetje een zoetsappig verhaal te worden met een paar spannende momenten, maar dan slaat het noodlot toe en is het verhaal niet meer zo zoetsappig. Een ongeluk zorgt ervoor dat diverse levens op hun kop worden gezet en dat er mensen dichter naar elkaar toe groeien. De hoofdpersoon wordt na zes jaar wakker uit een coma, die heel goed is omschreven. Voor de hoofdpersoon lijkt het of ze maar even heeft geslapen, maar dan komt ze langzaaaan achter de keiharde waarheid. Die zes weken blijken geen zes weken te zijn, maar zes jaar. En in al die jaren blijkt dat het leven gewoon door is gegaan. Hoe ga je daarmee om? Hoe ga je weer functioneren in de maatschappij? Hoe ga je om met mensen die vreemd op je reageren? En hoe is dat voor de omstanders? Hoe gaan die om met hun vriendin, dochter, patient? Wat vertel je wel en wat kun je maar beter nog niet vertellen? Wat kan ze aan en wat nog niet?
Dani Atkins heeft zich in Zonder mij heel goed weten in te leven in de diverse personen. Het lijkt haast of ze het bijna allemaal zelf heeft meegemaakt of dat ze het in haar directe omgeving heeft meegemaakt. Zoals ze alles beschrijft zoals bijvoorbeeld hoe het is voor iemand die in coma ligt, hoe het voor de partner is, hoe het voor de ouders is, het revalidatieproces nadat iemand uit coma is gekomen en hoe het voor die persoon is om weer in de maatschappij haar weg te vinden.
Doordat het verhaal afwisselend wordt verteld, krijg je begrip voor diverse personen. In het begin wordt je nog boos op een bepaald persoon, maar door het lezen van de andere kant van het verhaal krijg je begrip voor de diverse personen en begrijp je ook beter waarom ze kozen voor datgene dat ze deden. Dat het niet zo simpel ligt als het eerst leek.
Zonder mij van Dani Atkins is een verhaal dat soms een tikkeltje voorspelbaar is, maar dat is niet erg. Het verhaal kent diverse verrassende wendingen. Het is een verhaal vol met verschillende emoties als, verdriet, angst, woede, geluk, vrolijkheid, jaloezie, zelfmedelijden, hoop en wanhoop. Het verhaal laat zien dat je nooit de hoop moet opgeven bij iemand die in coma ligt. Het kan een paar dagen duren, maar soms ook jaren dat iemand uit een coma ontwaakt en soms ook nooit meer. Het verhaal laat niet alleen zien dat je de hoop bij een coma-patient nooit moet opgeven, maar ook dat je nooit moet liegen tegen kinderen. Het is een verhaal dat je aan het denken zet van wat je zelf in de beschreven situaties zou doen.
Kortom; Zonder mij van Dani Atkins is een aangrijpend, maar ook ontroerend verhaal waarbij je het niet altijd droog houdt (tissues mag je wel bij de hand houden) en soms moet je lachen om bepaalde stukjes zoals bijvoorbeeld over de vondst van ondergoed van de hoofdpersoon in een herenkast door een bepaald persoon.
