Thomas en Kira, Kira en Thomas, al vele jaren vormen zij een gelukkig paar. Ooit, in hun studententijd, zorgde de gezamenlijke liefde voor literatuur voor het ontluiken van hun romance. Nu, vele jaren later, wonen ze samen met hun drie kinderen in een mooi oud huis, vlak bij de zee. Dat was de wens van Thomas en Kira schikte zich daarin. Thomas is intussen een gevierd auteur, altijd druk bezig met het scheppen van een roman. Kira heeft in de beginjaren ook een gedichtenbundel en een roman geproduceerd maar die kenden geen succes. Kira richt haar leven in als moeder van Cleo, Matilde en Tommie. Dan krijgt Kira een noodlottig ongeval, na haar overlijden moet Thomas verder met zijn drie kinderen. De ziel uit hun huis verdwijnt. Thomas weet zich geen raad, hij doet zijn stinkende best maar heeft geen idee hoe hij zijn kinderen moet opvangen. Vooral met Cleo, de oudste dochter en degene die het meest op Kira lijkt, botert het niet.
Tot overmaat van ramp begint hij dan ook nog een kortstondige affaire met de kleuterjuf van Tommie. De goegemeente spreekt er schande van, Cleo wordt helemaal onbenaderbaar voor Thomas. Ten einde raad koopt hij een oude camper, laadt zijn drie kinderen erin en gaat op reis naar de Pyreneeën, naar de bergen.
De auteur laat het verhaal lopen over twee verhaallijnen, De zee en De bergen, ze wisselen elkaar om en om af. Het verhaal uit De zee gaat over de tijd tussen het overlijden van Kira en het vertrek met de camper, het verhaal uit De bergen gaat over de vakantie in de Pyreneeën.
Het verhaal van Thomas en Kira wordt met het hoofdstuk complexer, de auteur weet vele lagen in het verhaal te verwerken. Als lezer leer je Thomas beter kennen. Het verwerken van zijn verdriet kost hem veel kruim, hij rookt en drinkt te veel, er komt geen letter meer op papier en hij maakt soms rare bokkensprongen zoals de affaire met de kleuterjuf. Kira’s wereld heeft altijd om hem en het gezin gedraaid, hoe kan Thomas dat toch ooit overnemen? Maar hij moet wel, hij moet door voor zijn kinderen en doet dat ook, met vallen en opstaan.
Mijn mening: De verloren berg is de tweede roman van Lieke Kézér, voor haar eerste roman ontving zij De ANV Debutantenprijs en De bronzen uil. Deze tweede roman van haar doet hier zeker niet voor onder. De auteur weet in weinig woorden het verdriet en de rouwverwerking van Thomas onder woorden te brengen. De wijze waarop hij worstelt met de vragen van de twee jongste kinderen Matilde en Tommie. Hij probeert hen via verhalen en sprookjes door hun grootste verdriet te helpen. Deze verhalen zijn vaak door Thomas verzonnen en ook Matilde weet daaraan haar eigen verhalen toe te voegen. De grootste uitdaging voor Thomas is Cleo, zijn puberende dochter van vijftien. Cleo gaat de confrontatie met hem uit de weg, ze is boos maar het wordt maar niet duidelijk waarom. In de Pyreneeën gaat zij haar eigen weg, gaat Thomas naast Kira ook Cleo verliezen?
Ik heb een prachtig verhaal gelezen over verdriet en rouwverwerking. De auteur weet in weinig zinnen dit verhaal neer te zetten. Heel bijzonder vond ik het dat de auteur de kracht van verhalen vertellen in het boek verwerkt heeft, prachtig!
Ik hoop nog veel van Lieke Kézér te lezen, dit boek heeft voor mij de volle vijf sterren verdiend!
