Geschreven bij Serie Q - De fazantenmoordenaars
Ik vind de hele set-up van de Afdeling Q zo leuk: brigadier Mørck, die in het vorige boek net aan het bijkomen was van een aanslag op zijn leven, heeft zich (met tegenzin) geinstalleerd in de kelder van het politieburo met Assad, een Syrische vluchteling die aangenomen is als schoonmaker en manusje-van-alles. Maar Assad blijkt veel meer in zijn mars te hebben en zet Mørck er toe aan bepaalde dossiers toch eens nader te bekijken, gaat zelf rondbellen om onbeantwoorde vragen opgelost te krijgen en speelt een belangrijke rol in de oplossing van de moordzaak.
Het verhaal is een beetje rommelig, omdat er zoveel personen in voorkomen. Zelfs op het laatst had ik nog moeite om de mannen van de kostschoolgroep uit elkaar te houden. Kimmie, het enige vrouwelijke lid van die groep, die al jaren op de vlucht was voor de mannelijke leden, was een interessante dame, maar geen aardige vrouw. Hoewel de mannen nog een heel stuk onplezieriger zijn, blijf je hopen dat ze Kimmie niet te pakken zouden krijgen.
Het verhaal is (weer) net zo gruwelijk als in De vrouw in de kooi maar wel heel anders. In dit tweede boek heeft Afdeling Q er een secretaresse bijgekregen, die ook wel van wanten weet. Ik ben benieuwd of er in het volgende boek verdere uitbreiding komt.
Al met al, erg spannend en een spectaculair einde.
