Hoewel dit boek als genre ‘thriller’ heeft meegekregen, miste ik de spanning waardoor het boek niet voelde als een echte thriller. Ook zijn de grote lijnen erg voorspelbaar. Op de cover en achterflap wordt al weggegeven dat ‘perfect match’ Nils niet de perfecte match blijkt te zijn. Daarnaast is te lezen dat hoofdpersoon Marit maar één ding wil, wraak. In het verhaal wordt al vrij snel duidelijk wat Marit in gedachten heeft. Hoewel het niet allemaal zo wordt uitgesproken, vond ik haar plan geen verrassing.
Snel heeft absoluut een vlotte schrijfstijl waardoor het boek gemakkelijk leest. Helaas is het verhaal voor mij té snel. De gebeurtenissen zijn vluchtig en gaan van de hak op de tak. Het verhaal én de personages missen diepte en je leert niemand echt kennen. Vele momenten worden even kort beschreven waarna je weer verder gaat naar het volgende moment. De meeste momenten zijn nodig voor het verhaal maar het voelt ook echt alsof dit even beschreven moest worden. Ik mis ziel en passie in het verhaal. Het plezier van het bedenken en schrijven. Ik vind het heerlijk om in een verhaal meegenomen te worden maar dat lukte in Perfect match niet. Het voelde alsof ik het verhaal van een afstandje volgde en ergerde me daarnaast meerdere keren. Zo is er een woord dat zó vaak werd genoemd dat ik er lacherig van werd, terwijl de situatie niet grappig is (ik ga het woord hier niet zeggen omdat dit als spoiler ervaren zou kunnen worden). Ook de reactie van Marit en haar omgeving op de gebeurtenis vond ik bijzonder. Ik voelde niet hetgeen er geschreven werd. De gevoelens voelden oppervlakkig. Het moest wel erg gevonden worden maar de woorden brachten het niet over. De reacties voelden te vlak.
In het begin van het verhaal lees je over de eerste ontmoeting tussen Marit en Nils. Dit stuk moet een plaatsje hebben maar werd een beetje langdradig, vooral vergeleken met de snelheid van de rest van het boek. Het is ook moeilijk te geloven wat Marit in Nils bleef zien. Het moeilijke geloven blijft voor mij als een rode draad door het boek gaan. Ik vond namelijk heel veel moeilijk te geloven. De acties van Marit zijn ongeloofwaardig. Wat ze doet, hoe het gaat. Te makkelijk terwijl het scenario niet zo makkelijk kan zijn in mijn ogen. Ook kloppen dingen soms niet. Zo zou de partner van haar vriendin wat gegevens appen maar vervolgens krijgt ze die gegevens van de vriendin zelf. Of hetgeen ze meeneemt in haar handbagage, het lijkt mij stug dat dit zou lukken. Verder lijkt het alsof Marit een soort ‘powervrouw’ moet zijn maar ik ervoer haar eerder als hysterisch en teveel van het goede.
Het grote pluspunt van dit boek is dat het snel en makkelijk wegleest, ideaal voor op vakantie dus. Het verhaal is voor mij te miniem. Te karig, te makkelijk en ongeloofwaardig. Daarom krijgt Perfect match van mij 2 sterren.
