Het is een veelbelovend idee: Jordan Peterson en Stephen Fry tegen radicalisatie van political correctness, tegenover Michael Dyson en Michelle Goldberg voor bescherming van de gevoelens van the historically underprivileged. Maar dan kom je van een koude kermis thuis: Peterson lijkt weinig tekst vuil te willen maken tegenover een diametrale spreker als Dyson, en Dyson besluit de weinige (en ongenuanceerde) zaken die Peterson WEL zegt te diskwalificeren omdat hij blank is en dus niet weet hoe gepriviligeerd hij is. Michelle Goldberg probeert de verbinding te zoeken, maar vangt bot, en Stephen Fry (die als enige de situatie lijkt te overzien) verzucht af en toe terecht dat het toch vreemd is dat in een debat over politieke correctheid niemand het echt over politieke correctheid heeft.
Aan de basis van dit ellendige stuk tekst staat de opzetsfout dat niemand heeft vastgesteld wat de definitie is van Political Correctness, waardoor het een luchtgevecht wordt, dat al snel over iets anders gaat. De nurkse Peterson lijkt alleen aanwezig omdat zijn uitgever het goede publiciteit vindt, Dyson preekt dat hij de boel wel even op kan lossen door Peterson mee naar een Black Baptist church te nemen, Goldberg geeft aan dat ze het eigenlijk met bijna iedereen wel eens is tot op zekere hoogte en Fry probeert tevergeefs constructief te worden.
Het zijn maar iets van 170 pagina's, maar die kan je net zo goed niet lezen. Tenzij je slechte debatstructuren bestudeert.
