Boek met verschillende kanten: de lading is mooi, de schrijfstijl hier en daar saai en oppervlakkig, de ontknoping louterend en daartussen een topzware tocht. Het boek komt langzaam op gang: de eerste vijftig bladzijden wordt verteld wat de aanleiding is van de tocht en de voorbereiding, tot in kleine details en saaie opsommingen.
Het blijft vaag, welke juridische constructie ervoor gezorgd heeft dat ze alles moeten prijsgeven en vertrekken. Engeland is net zo'n klassenmaatschappij als Nederland en de rechtspraak pakt evenzeer
heel beroerd uit, voor mensen die zelfs geen pro-deo advocaat kunnen krijgen (door bezuinigingen net als hier). Daklozen worden er net zo slecht behandeld als in mijn stad: heb je geen maatsch. succes dan
tel je niet mee.
Er had al veel hierover in de Engelse en Ned. pers gestaan incl. interviews met de schrijfster, dus een deel was al bekend. Vooral de tocht door Cornwall sprak me aan, eigen ervaring, met een schitterend landschap, subtropisch klimaat in de zomer (warme Golfstroom) en bittere kou en storm 's winters. Verfrissend is het boek vanwege de openheid qua geldgebrek en geen onderdak, onzekere toekomst en grote zorgen qua gezondheid man. Er gebeuren ook fijne dingen, hulp van medemensen en onderdak (Anna, mooie naam!) en weer toekomstperspectief.
De keren dat ze minachtend werden bekeken, op uiterlijk al afgekeurd, zijn talrijk en vergroten juist hun vertrouwen en veerkracht.
Het laatste hoofdstuk is een van de betere: de schrijfster blikt beschouwend terug op de tocht en vooral op het innerlijk gebied voor haarzelf. Dit is in de rest van het boek soms een gemis, omdat het dan slechts eendimensionaal het dagelijks leven beschrijft. Zo is ze met een grote omweg uitgekomen bij haar droom als meisje: schrijfster worden.