Geschreven bij Alsjeblieft, laat me gaan
Toen ik in dit boek begon, kon ik het bijna niet meer wegleggen. Het verhaal gaat over Caitlin die vanaf haar veertiende terecht komt in de mensenhandel. Ze wordt ontelbare keren verkracht en dit is haar verhaal.
Het boek maakt een onderwerp bespreekbaar waar niemand eigenlijk over wilt lezen. Zeker niet iets van dit zware niveau. Hoewel een verkrachting altijd erg is, zijn meerdere, bijna ontelbare verkrachtigen bijna nog erger te noemen.
Het verhaal wordt vanuit ‘ik’ geschreven en haalt zware, intense en expliciete aan. Maar de manier waarop het wordt verteld is oprecht, geloofwaardig en houdt bijna niks voor de lezer achter. En hoewel ik over sommige dingen liever niet wilde lezen wist ik dat het van belang was. Dit is wat de schrijfster mee wilt geven, haar boodschap is ook wonderbaarlijk en mooi: ‘Ik vertel mijn verhaal omdat ik hoop dat een meisje – één meisje – het leest en weet dat het niet haar schuld was’.
Ik hoop echt echt van harte dat het voor minimaal één meisje is gelukt. Ik kan me niet voorstellen en wil het me ook niet voorstellen hoe zoiets zou zijn. Maar de manier waarop Caitlin zich zo laat horen en anderen probeert een stem te geven is bewonderingswaardig. Gaande het verhaal spreekt Caitlin ook vaker tegen haar jonge ik. Dan staat er ‘Als ik iets tegen haar had kunnen zeggen…’ Die dingen zijn altijd hartverscheurend om te lezen. Want gelukkig, gelukkig weet ze nu hoe verknipt de situaties waren waarin ze terecht kwam.
De onschuld en onwetendheid van kinderen komt hierin goed naar voren, maar ook de manier waarop de overheid en andere instanties zulke onderwerpen in die tijd het liefst negeerden of afwierpen. Ook het verschil in geloofsovertuiging en rascisme komt aan bod. Een boek dat vele aspecten aanhaalt. Heftig, ondenkbaar en hartverscheurend.
Want hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je met Caitlin gaat meeleven. Ze wordt sterker maar kan er in haar eentje niet aan ontsnappen. En als ze dan ook nog eens twee dochters ter wereld brengt die gevaar lopen, lijkt het einde nog ver weg. Maar er is ook hoop te vinden in het verhaal, een bijzondere maar ook moeilijke liefde en respect.
Ik zou dit boek ten zeerste willen aanraden aan mensen die waargebeurde verhalen interesseren, want dit is een verhaal, een waargebeurd verhaal zoals nooit te voren. Je wordt er niet blij of gelukkig van als je het leest, maar het raakt je en laat jouw geluksmomenten in je leven van tijd tot tijd uitblinken.
