Op YALFestNL 2019 kocht ik Grondvuur door Mirjam Gielen na al een tijdje getwijfeld te hebben of ik het zou doen. Het verhaal over het “vergissingsbombardement” op Nijmegen tijdens de Tweede Wereldoorlog en de drie perspectieven over drie generaties sprak mij erg aan. Grondvuur wordt verteld vanuit de drie perspectieven: Julia in het nu, haar moeder Eva in de jaren ’80 en de brieven van haar oma Ans tijdens en na de oorlog. Dit deed mij erg denken aan het Amerikaanse TV-programma This is Us (of misschien ken je de Nederlandse versie Dit zijn wij) wat één van mijn favoriete series is.
Toen ik Grondvuur begon te lezen, vroeg ik mij af welk familiegeheim Julia zou ontrafelen. Al snel had ik een vermoeden wat het zou kunnen zijn en werd niet teleurgesteld toen ik de waarheid onthuld werd. Ik ga natuurlijk niet verklappen wat het familiegeheim is, daarvoor zul dit mooie boek zelf moeten lezen. Maar ik vind het goed dat naast het vergissingsbombardement door de Geallieerden ook dit aspect van de Tweede Wereldoorlog wordt belicht. Verder heeft Grondvuur mij een aantal keren weten te verrassen en kan ik het niet genoeg aanraden.
In Grondvuur vindt Julia oude brieven van haar oma en begint ze uit nieuwsgierigheid te lezen. Haar oma schreef de brieven tijdens en na de Tweede Wereldoorlog aan haar overleden zus Corrie. Ze schrijft over de nasleep van het bombardement op Nijmegen, maar ook over haar ouders en de jongen die ze later op haar werk leert kennen. Julia ontdekt in de brieven een oud familiegeheim, en gaat vastbesloten op onderzoek uit. Maar haar oma houdt haar mond stijf dicht, en ook bij haar moeder komt ze niet veel verder. Wat doe je als het verleden zo nadrukkelijk aanwezig is, maar niemand erover praat?
