Dan neem je toch gewoon een nieuwe

Geschreven bij Dan neem je toch gewoon een nieuwe

Ik wou dat ik dit boek zes jaar geleden tot steun had gehad!!
Met natte ogen en toch ook met een warme glimlach om de herkenning en hunkering naar
de overweldigende liefde voor je hondje. Ik mis haar nog elke dag.

Geschreven bij Dan neem je toch gewoon een nieuwe

Antoinette heeft een heel mooi boek geschreven over wanneer je dierbare hond (of ander huisdier) komt te overlijden. Zij deelt haar eigen verhaal maar interviewt ook bekende Nederlanders waaronder Linda de Mol, Paul de Leeuw, Johan Derksen, Bridget Maasland, Eva Jinek, Barry Hay, Britt Dekker, Saskia Noort, Yvette van Boven, Monique Westenberg.
Ook heeft Hugo van Duijn een dierenarts en Nienke Endenburg een deskundige op het gebied van rouwen om een dier een bijdrage geleverd aan dit boek.
Ik vind dit boek een echte aanrader voor iedereen die een hond heeft. Ondanks dat huisdieren steeds meer gezien worden als een belangrijk onderdeel van een gezin, vinden sommige mensen het rouwen om een huisdier maar raar. Vandaar ook de pakkende titel 'Dan neem je toch gewoon een nieuwe' alsof je huisdier een object is wat je zomaar even vervangt.
Een rouwproces om een overleden huisdier is voor iedereen verschillend en iets waar mede door dit boek gelukkig meer aandacht voor komt.
Mijn honden leven allebei nog maar ik ben mede door dit boek wel iets beter voorbereid op wat er komen gaat. Erg fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die heel erg gek zijn op hun hond en dat het helemaal niet raar is als je er zoveel verdriet om hebt als je hond uiteindelijk is overleden.

Geschreven bij Dan neem je toch gewoon een nieuwe

goed geschreven boek, pakkend, persoonlijk en emotioneel, ik heb met enige regelmaat met tranen in mijn ogen gelezen. de gedichten, de tips, de ervaringen van andere mensen en de rouw en de erkenning hiervoor.

Echter ben ik het wel met Jeroentje88 eens. Voor mensen met katten is het boek toch iets minder geschikt naar mijn idee. De schrijfster heeft meer met honden en dat is haar goed recht, maar ik kreeg wel een beetje het gevoel dat een kat ondergeschikt is aan een hond. Terwijl de hele essentie van het boek juist is om meer openheid voor rouwen van een dier. Dit gevoel bij mij komt mede door pagina 234 en 321. Hier staat iets geschreven waardoor ik zelfs even dacht, nu lees ik niet meer verder. Ik kreeg op die pagina's een beetje het gevoel alsof een kat minder hecht met een mens kan zijn of minder waarde heeft voor een mens dan een hond, omdat ze zelfstandiger zijn of dingen minder goed zouden aanvoelen of minder zorg nodig zouden hebben..... Ik ben het hier niet mee eens. Ik had met mijn kat een enorm sterke band, was altijd bij me, week nooit van mijn zijde, hij voelde altijd feilloos mijn stemming aan, praatte altijd terug, was goed opgevoed en enorm aanhalig, knuffelig, lief, dankbaar (denk ik zelf, haha) en gezellig. Ook was hij de kat die balans bracht met de andere twee katten die ik heb, welke nu helemaal verstoord is nu hij er niet meer is....

Al met al wel een heel nuttig boek, welke zeker een bijdrage kan leveren aan het verwerken, of helpen voorbereiden op, en handvatten bieden voor de omgeving, bij het verlies van een geliefd dier.