Geschreven bij The Hate U Give
Met in mijn achterhoofd het boek ‘Een keukenmeidenroman’ begon ik aan The Hate U Give (THUG). Dacht ik dat ik ‘Een keukenmeidenroman’ het mooiste boek ooit vond, kan ik na het lezen van THUG niet anders zeggen dan dat dit boek op een gedeelde eerste plek is geëindigd.
Net als in ‘Een keukenmeidenroman’ gaat het in THUG over de problemen tussen blank en zwart. THUG vertelt het verhaal van de zestienjarige Starr Carter, een zwarte Amerikaanse tiener. Haar leven speelt zich af in twee werelden: de getto waarin ze woont, Garden Heigths, en de witte privéschool Williamson Prep, waar ze overdag naar toe gaat. Op school gedraagt ze zich zodanig dat zij ‘niemand reden geeft haar getto te noemen’. Dat houdt in dat ze benaderbaar is, haar mond houdt als ze kwaad is en niet de confrontatie opzoekt. Niets op aan te merken dus. In haar eigen wijk heeft Starr alleen Kenya als vriendin. Al haar andere vrienden kent ze van school en met hen gaat ze uit en viert ze feest.
Op een avond haalt Kenya Starr over om met haar naar een ‘feestje in de buurt’ te gaan. Daar is ook haar jeugdvriend , Khalil. Wanneer het die avond uit de hand loopt, gaat ze er samen met hem vandoor. Kort daarna is Starr er getuige van dat Khalil zonder pardon wordt doodgeschoten door een blanke agent.
Starr is verdrietig en weet niet goed wat ze moet doen. Voor haar vrienden op school houdt ze wat er is gebeurd geheim, ook al praat iedereen erover. De buurt is in rep en roer over wat Khalil is overkomen. Er breken rellen uit en Starr wordt opgeroepen om te getuigen over wat er die avond echt is gebeurd.
Er heerst in het boek een voortdurende sfeer van dreiging vanaf het moment dat Khalil is doodgeschoten en Starr moet getuigen. Durft Starr het aan om te vertellen wat er echt is gebeurd die avond? Schokkend vond ik om te lezen dat Starr en haar broers door hun vader geïnstrueerd worden wat ze moeten doen als ze door de politie worden aangehouden: “Hou je handen zo dat ze ze kunnen zien. Geen onverwachte bewegingen maken. Alleen praten als je iets gevraagd wordt.” Hier in Nederland kan je het je niet voorstellen dat je ouders je dit moeten leren.
De recensies over THUG zijn lovend en dat is naar mijn idee niet meer dan terecht. Alhoewel het een moeilijk onderwerp is wat Angie Thomas aansnijdt, leest THUG lekker weg. Naast het feit dat het boek spanning en onzekerheid oproept zit er ook veel humor in. Met name de oma van Starr zorgt er door haar rake opmerkingen voor dat er ook geregeld wat te lachen valt. Heerlijk!
THUG geeft de lezer een inkijkje in hoe het is om te leven in een getto waar bendes de macht hebben. Starr zelf komt ook niet uit een ‘perfect’ gezin. Haar ouders zijn weliswaar harde werkers, maar haar eerste levensjaren heeft Starr moeten doorbrengen zonder haar vader, omdat die in de gevangenis zat. Wat ik erg mooi vond aan THUG is de warme gezinsband die Starr met haar ouders, broers en oom Carlos heeft. Ze komen voor elkaar op, ze gaan letterlijk en figuurlijk voor elkaar door het vuur.
Ik heb THUG met veel plezier gelezen. Weliswaar is het geschreven voor jongeren, maar ook volwassenen kunnen zich prima verplaatsen in Starr en met haar meeleven. THUG is een verhaal wat je bij blijft en waar je nog lang over na blijft denken. Een must read!
