Hoewel Tom Clancy al in 2013 is overleden, worden er onder zijn naam, en met toestemming van zijn nabestaanden, nog wel boeken uitgegeven. Deze thrillers worden door een aantal auteurs geschreven en de eerste daarvan, Verdenking van verraad door Mark Greaney, verscheen in 2014. Mike Maden, vooral bekend geworden door het schrijven van techno-thrillers, is de auteur van het in november 2018 verschenen Confrontatie, waarin Jack Ryan jr. het belangrijkste personage is. Het is de eerste Tom Clancy-thriller van zijn hand, maar betekent eveneens zijn Nederlandstalige debuut.
Oud-senator Weston Rhodes vraagt zijn vriend Gerry Hendley, directeur van een financieel analysebedrijf, maar ook van het geheime inlichtingenbureau De Campus, om twee analisten die de boeken van het Singaporese Dalfan Technologies kunnen controleren. Hij heeft zijn oog laten vallen op Jack Ryan jr. en Paul Brown, een forensische accountant. Beide analisten vertrekken naar Singapore en beginnen aan hun werk. Brown heeft van Rhodes ook nog de opdracht gekregen om een cyberwarfare-programma op de centrale computer van Dalfan te uploaden. Maar dan ontdekt hij wat het programma werkelijk inhoudt. Samen met Jack probeert hij, met gevaar voor eigen leven, de gevolgen daarvan te voorkomen.
Confrontatie begint veelbelovend, want de eerste drie hoofdstukken hebben actie, er zijn enkele spectaculaire momenten en er is eveneens sprake van een spanningsboog. Dan zakt het verhaal zienderogen in en wordt het een aaneenschakeling van te veel technische details die het verhaal vertragen, heeft het enkele overbodige hoofdstukken die niets aan het geheel toevoegen en geeft het eveneens veel nutteloze informatie die voor een aanzienlijke vertraging zorgen. Pas in de slotfase komt daar weer wat verandering in en nemen het tempo en de actie enigszins toe. Dat zorgt er dan tevens voor dat er ook wat meer spannende momenten zijn. Het is echter veel te laat om het verhaal te redden, want het is voor een groot deel saai, niet altijd even interessant en soms ronduit vervelend.
Hoewel het in principe geen enkel probleem is om dit boek afzonderlijk van de andere met Jack Ryan te lezen, kan de lezer gedurende de plot wel steeds meer het gevoel krijgen wezenlijke informatie te missen. Dan krijg je de indruk dat zich in de voorgaande boeken heel wat heeft afgespeeld. Maden geeft hier zo goed als geen uitleg over. De lezer wordt in feite aan zijn lot overgelaten. Wat eveneens voor verwarring kan zorgen, is de verhaallijn. Net op het moment waarop een draad wat structuur begint te krijgen, er wat duidelijkheid in het verhaal begint te komen, springt de auteur over naar een compleet andere lijn, een lijn die vaak helemaal niet van toepassing is en dus plotseling uit de lucht komt vallen. Je krijgt de indruk dat de auteur niet meer wist hoe hij van zijn afzonderlijke gedachten één samenhangend verhaal moest maken.
Een klein deel van het verhaal is zo goed als zeker geïnspireerd op de huidige verstandhouding van de Verenigde Staten met Noord-Korea. Op zich een goed thema om in een verhaal te verwerken, maar in Confrontatie blijft de rol van het Aziatische land zwaar onderbelicht. Je kunt je zelfs afvragen waarom ze in het verhaal voorkomen. Dat geldt eveneens voor de Bulgaren. Hun geringe aandeel is duidelijk, maar daar blijft het dan ook wel bij. Waarom zij erbij betrokken zijn, wordt niet uitgelegd en is dus onduidelijk.
Op basis van dit boek kun je je afvragen waarom de erfgenamen van Tom Clancy hebben besloten dat onder zijn naam boeken mogen verschijnen. Mogelijk doen ze dat alleen uit commercieel oogpunt. Want ondanks dat er achter deze laatste Clancy een aardige gedachte zit en het soms goed leesbaar is, heeft Confrontatie niet de kwaliteit die je van boeken van zijn hand zou mogen verwachten. Ondanks de keurige vertaling van Jolanda te Lindert.
(Dit boek heb ik eerder voor Hebban gerecenseerd.)
