Boek kan wat mij betreft, als verplichte lectuur worden opgenomen in de humaniora. De schrijfster slaagt erin om heel kritisch te blijven - ook voor zichzelf . Zij sloopt vooroordelen, komt verbijsterend, meeslepend en adembenemend uit de hoek. Het boek komt niet belerend over in tegenstelling tot wat de titel zou kunnen suggereren. De auteur graaft heel diep in de menselijke geest door de menselijke radeloosheid en frustratie vorm te geven, maar blinkt vooral uit door haar boodschap: never, never give up. Het boek lest de dorst van elke lezer, te vergelijken met regenwaterdruppels die decennia lang de grond draineerden om verfrissend en zuiver drinkbaar bronwater te genereren. Een must voor elke boekenliefhebber.
