Carrie

Geschreven bij Carrie

Ik had heel erg veel zin om mijn eerste Stephen King boek te lezen! Ik was gewoon teleurgesteld in mezelf dat ik nog nooit iets had gelezen van zo'n bekende schrijver.

Nou daar ging ik dan! Carrie. Geen idee wat ik ervan moest verwachten. Ik wist alleen dat het over een meisje ging met een erg godsdienstige moeder. Ik dacht dat de moeder de horror factor zou zijn, maar dat was niet het geval.

Het boek was gaaf, ik heb het met veel plezier gelezen. Het boek bestaat uit politie interviews na de ramp en de gebeurtenis voor en tijdens de ramp, vanuit verschillende mensen. Voornamelijk lees je vanuit Carrie, haar moeder, Chris of Sue. De verschillende perspectieven vond ik heel leuk. Je begint namelijk ook de moeder en de pesters beter te begrijpen en hun beweeg motieven voor hun acties.

Jammer vond ik dat er geen hoofdstukken in het boek zaten. Is dat een Stephen-King-ding? Waarom geen hoofdstukken? Vooral met de verschillende mensen is het handig en leest het fijner.

Verder vond ik het boek snel, redelijk spannend. Maar niet eng. Dat komt doordat je de karkaters dus begrijpt. De moeder is niet zo heel eng. De band tussen de twee is gewoon heel raar.
Ik kon ontzettend met Carrie mee leven. De situaties zijn zo sneu en het moment van het gala is heel mooi. Je bent blij voor d'r en leeft ook met haar mee, omdat het, buiten de telekinetische gave, herkenbaar is. Dit zou op elke middelbare kunen voorkomen, het pesten. Je kan dus meeleven ondanks de tikje kille schrijfstijl van Stephen King. Hij praat het pesten namelijk best wel goed en geeft Carrie niet heel veel emoties, ze huilt niet vaak en wordt omschreven als redelijk lelijk en raar.

Wat ik fijn vond is dat Carrie 16 is en het dus toch een beetje young-adult is. Het was niet zo moeilijk geschreven, terwijl het wel een oud boek is: het komt uit 1974! (in die tijd speelt het zich ook af) Maar dit is een tijdloos boek daar ben ik zeker van, want ik heb er niks van gemerkt. Aan te raden voor zowel jongeren en volwassenen. Ik ga zeker nog meer boeken van Stephen King lezen.

Carrie is het eerste gepubliceerde boek van de Amerikaanse schrijver Stephen King uit 1974, nadat hij alleen maar korte verhalen uitgegeven had gekregen. Dit boek betekende zijn doorbraak als horrorschrijver. Carrie vertelt het bloedstollende verhaal over Carrie White, een buitenbeentje met een godsdienstwaanzinnige moeder.

Wanneer het boek begint, heeft de ramp rond Carrie zich al voltrokken. Het verhaal wordt stukje bij beetje aan de lezer onthuld door middel van getuigenverklaringen die deel uitmaken van het politieonderzoek naar het geval Carrie White, door middel van ‘geciteerde’ delen uit fictieve boeken over de ramp en telepathie en door de ogen van Sue Snell die aan het gebeurde terugdenkt.

Stephen King heeft de naam om enge verhalen te vertellen. In het geval van Carrie vond ik het nog wel meevallen. In plaats van eng had ik eerder zoiets van iets verdrietig. Want zo kun je eigenlijk het leven van Carrie wel noemen. Gepest op school en thuis mishandelt door haar moeder.Het boek vertelt het verhaal van het pesten en dat het op een gegeven moment een keer klaar is. Een zeer actueel onderwerp, helaas. Als lezer kun je dan ook best begrijpen dat het een keer genoeg is en de stoppen doorslaan.

Carrie is een prima boek om te starten met de boeken van Stephen King. Uiteraard gebeurd er genoeg, maar in Carrie leer je de schrijfwijze van King kennen op een “vriendelijke” manier. Het boek is een echte klassieker die nog steeds de moeite waard is om te lezen. Mooie aanwinst in de Stephen King collectie.

Geschreven bij Carrie

Carrie is een verhaal gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Carrie White. ( Niet alles is waar natuurlijk niemand kon de gedachten van Carrie lezen. Maar er zijn heel veel getuigenissen afgelegd.)
Het is heel triest om te lezen hoe ze gepest werd, maar er komen ook veel grappige stukken in voor waar je eigenlijk niet mee zou mogen lachen. (vuile kussentjes :p)
Carrie word dus gepest en pakt dit niet zo zwaar op, maar op 1 zekere dag gebeurt der iets zo erg, zo afschuwelijk. Carrie krijgt voor het eerst haar maandstonden na de lessen lichamelijke opvoeding (in de douches), ze weet niet goed wat dit is dus ze schiet in paniek. Alle andere meisjes beginnen haar uit te schelden en maandverbanden en tampons te gooien naar haar. Sue Snell zied na een tijdje in dat dit verkeerd is. Carrie gaat naar huis maar daar wacht haar niets veel beters dan de pesters, haar moeder mishandelt haar is zekere zin, ze is vrij gelovig en maakt van alles dat niet goddelijk is een slecht ding.
Stephen King is een geweldige schrijver maar hij heeft goede en slechte boeken... Deze was niet per toeval een van de vele goeie :)