Geschreven bij Leven voor de liefde
Nicholas Sparks heeft een warme schrijfstijl waarbij hij zijn lezers weet te kluisteren aan de pagina's. Hij weet zijn personages op unieke wijze te omschrijven en zorgt er absoluut voor dat er een band ontstaat tussen hen en de lezer. Perfect omschreven karaktereigenschappen en uiterlijke kenmerken zorgen dat de personages zeer filmisch van het papier afspatten. Je sluit Tru en Hope in je hart.
Waar gaat het heen? Dat is de vraag die constant door mijn hoofd spookte tijdens het lezen. Je weet dat Sparks alles altijd koek en ei laat lijken dat dan ineens iets gebeurt waardoor alles op z'n kop komt te staan. Het duurde nu alleen vrij lang voor dit gebeurde voor mijn gevoel. Het verhaal zakte in het midden een beetje in, er zat maar geen vaart in het verhaal, waardoor het lastiger werd om mij ertoe te zetten om verder te lezen. Het verhaal is een beetje traag geschreven en bevat soms details of gebeurtenissen die in eerste instantie niet direct relevant lijken. Het opvallendste vond ik dan ook dat uiteindelijk de traagheid van het verhaal de charme van deze roman is.
Leven voor de liefde speelt zich deels af in een compleet andere setting dan wij van Sparks gewend zijn; Afrika! Gaaf dat hij deze sprong durft te wagen.
Deze roman is een verweving tussen feit en fictie, zo ontdekte ik tijdens het lezen van het nawoord van de auteur. Jammer dat je daar pas op het einde achter komt (tenzij je de roman pas gaat lezen na mijn recensie natuurlijk...). Ik denk dat de leeservaring heel anders is als je weet dat hier wordt geschreven over ''echte'' mensen. Nu moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat ik het eigenlijk wel heel bijzonder vond om er op het einde pas achter te komen; het was een soort realisatiemomentje voor mij. De auteur liet mij nu lichtelijk verbouwereerd en zwaar nadenkend achter.
Een boek met flink wat kippenvelmomentjes bij de afsluiting. Vanaf het moment dat de auteur de lezer rechtstreeks begon toe te spreken op het einde van het boek, ontstond er een kleine brok in mijn keel. Je slaat het boek met een voldaan gevoel dicht.
Al met al, ik ben er eigenlijk een beetje stil van. Hoe een verhaal, zo ''eenvoudig'' geschreven, je zo geroerd achter kan laten...
Sparks heeft wederom een verhaal tot leven gebracht op papier, waarbij de personages zich tot diep in je hart nestelen. Niet zijn beste werk tot nu toe, maar zeker weer een prachtige roman.
