Het meisje zonder naam

Ik kan niet anders zeggen . Dit boek wat fantastisch mooi ,echt de moeite waard. Hopelijk komt er snel weer een nieuwe van deze schrijfster uit.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Het meisje zonder naam is een prachtig boek, mooier eigenlijk dan ik had verwacht.

Op de cover staan een paar kinderen met een koffer, gereed om te vertrekken per trein.
Het verhaal speelt zich af aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Joden worden dan al vervolgd in Duitsland en zijn hun leven niet zeker. Dan breekt de Kristalnacht aan en doet de kans zich aan kinderen per trein (het zogenaamde kindertransport) naar het - naar men denkt - veilige Engeland te sturen, wordt deze kans aangegrepen. Maar Londen wordt gebombardeerd en kinderen zijn daar ook niet veilig. Als Lisa tijdens zo’n aanval gewond raakt en haar geheugen verliest, wordt het verhaal nog aangrijpender.

Het boek leest goed weg, de schrijfstijl is fijn, hoewel het in de eerste hoofdstukken iedere keer wel vaak over de bombardementen ging. Maar ja, het is natuurlijk wel oorlog.
De karakters komen goed over, je kan je heel erg inleven. Hoe verder ik las, hoe meer ik wilde weten hoe het zou eindigen. Het voelde net of dat ik er bij was.
Het zou ook zo maar een autobiografisch verhaal kunnen zijn, zo kwam het in ieder geval op mij over. Het verhaal is heel goed opgebouwd: spanning, drama, emotie, alles komt voorbij.

Ik vond het een prachtig, aangrijpend en ontroerend boek, heel goed geschreven. Ik kan het boek dan ook aanbevelen en ga zeker ook het andere boek van deze auteur lezen.

Geschreven bij Het meisje zonder naam

Diney Costeloe groeide op met boeken dankzij haar vader die uitgever was in Londen. Met haar roman ‘De verloren kinderen’ brak ze internationaal door. Costeloe heeft inmiddels wereldwijd meer dan een half miljoen boeken verkocht. ‘Het meisje zonder naam’ is haar nieuwste roman en is gebaseerd op historische feiten rond de Tweede Wereldoorlog.

Londen, 1939. De Joodse Lisa Becker is pas dertien jaar als ze aankomt in Londen. Haar moeder heeft voor Lisa één van de felbegeerde plekken op een Kindertransport weten te bemachtigen. In Londen wordt ze ondergebracht bij een pleeggezin. Alleen in een vreemde stad, de taal niet machtig, moet ze zich overeind weten te houden. Met de hulp van haar pleegouders slaat ze zich hier kranig doorheen. Lisa maakt op school snel vrienden. Maar dan begint de Blitzkrieg. Tijdens een bombardement raakt Lisa gewond. Ze brengen haar naar een ziekenhuis, maar wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis weet ze niet meer wie ze is en hoe ze heet.

‘Het meisje zonder naam’ is een prachtige, ontroerende en indrukwekkende roman. We volgen de Joodse Lisa die op Kindertransport is gezet naar Engeland. Thuis in Duitsland zijn de Joden niet meer veilig. Haar moeder heeft een plaatsje voor haar geregeld in de trein. Omdat haar broertje Martin blind is gaat Lisa alleen naar Engeland. Het leven is moeilijk in een onbekend land en met een onbekende taal die ze niet beheerst. Haar pleegouders, Dan en Naomi Federman, vangen haar liefdevol op, en op school maakt Lisa gelukkig snel vrienden. Hilda wordt haar beste vriendin en Lisa komt veel bij haar thuis. Ook ontmoet ze de Duitse Heinrich die zich nu Harry laat noemen. Hij komt voor haar op wanneer de kinderen van school haar pesten. Tijdens een zwaar bombardement wordt Lisa tijdens haar vlucht geraakt op straat. Ze wordt naar een ziekenhuis vervoerd en het duurt lang voordat ze bijkomt. Maar als ze bijkomt kan ze zich niks meer herinneren. Niet wie ze is, waar ze vandaan komt, en zelfs haar naam is ze vergeten. Diney Costeloe heeft het voor elkaar gekregen om met ‘Het meisje zonder naam’ een diepe indruk op de lezer achter te laten. Vanaf het begin zitten we in het verhaal en het is moeilijk om het los te laten. De gebeurtenissen volgen elkaar in een rap tempo op, Lisa wordt niet gespaard door deze verschrikkelijke oorlog. Costeloe heeft een mooi verhaal geschreven dat gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het boek is vanuit verschillende perspectieven belicht en leest vlot. Costeloe hanteert een fijne maar eenvoudige schrijfstijl. Doorzettingsvermogen, angst, wanhoop, goed of kwaad maar ook de liefde van de pleegouders voor hun kind komen rijkelijk aan bod in dit verhaal.

‘Het meisje zonder naam’ is absoluut een pareltje. Een roman waar je als lezer heerlijk in weg kunt duiken om er vele uurtjes van te genieten.
Ik waardeer het dan ook met 4,5*