Geschreven bij Veenbrand
Karin Fossum levert weer kwaliteit! Zoals ik van haar eerdere boeken gewend ben, wordt het verhaal langzaam verteld. Er zit niet veel vaart in, maar is toch spannend. Dit komt doordat Karin Fossum haar personages heel goed uitwerkt. Er wordt veel van de achtergrond en het karakter van haar hoofdpersonages blootgegeven, maar wel stukje bij beetje. Hierdoor blijf je nieuwsgierig: wat gebeurt er verder, hoe ontwikkelt een bepaalde karaktertrek of stoornis zich en hoe is iedereen met elkaar verbonden?
Het verhaal wordt vanuit verschillende personen verteld, waardoor je je goed kunt inleven in vrijwel elk personage. Soms verspringt het vertelperspectief nogal abrupt, maar dat vergeef ik de schrijfster. Karaktertrekken worden goed uitgewerkt en consequent doorgevoerd en dat vind ik belangrijk.
Ik vind het ook fijn dat de sfeer van Noorwegen zo goed gevangen wordt. Het leven in Noorwegen lijkt zich langzaam af te spelen, zeker op het platteland en in dorpjes. Iedereen kent iedereen, maar niet goed genoeg om de deur plat te lopen bij elkaar. Zo is de Noorse cultuur niet. Men zal je niet snel persoonlijke vragen stellen, dat merk je ook heel erg in het boek. De informatie moet echt uit de hoofdpersonen getrokken worden. En Konrad Sejer vraagt wel veel over het verleden van de vermoorde moeder en de verdachten, maar hij zal zijn vermoedens niet snel uitspreken en laat het initiatief om te vertellen heel erg bij degene die hij ondervraagt. Pas als hij zeker weet hoe het zit, confronteert hij de ondervraagden met zijn informatie.
Binnen het lezerspanel ontstond nog wel een discussie over het feit dat er literaire thriller op de voorkant staat. Volgens sommigen schept dat predicaat verwachtingen die volgens hen niet ingelost worden. Persoonlijk kijk ik niet zo naar dit soort labels. Er moet blijkbaar een label aangehangen worden, maar het schept bij mij niet hoge verwachtingen. Ik kijk meer naar de auteur en de samenvatting op de achterkant van het boek. Bij thriller denk ik aan spanning en ik ben van mening dat die verwachting wel ingelost is, ook al heb je vrij snel een vermoeden wie de dader is. De manier waarop de daad gepleegd is en het waarom wordt naar mijn mening goed gedoseerd prijsgegeven en dat is ook spanning. Misschien dat anderen psychologische thriller beter op zijn plek vinden? Want een misdaadroman is het ook niet echt, daarvoor vind ik weer dat er te weinig actie in zit. Gelukkig heeft iedereen zijn eigen mening en eigen smaak!
Ik geef dit boek 5 sterren. De sfeer wordt goed weergegeven, de personages goed uitgewerkt en het verhaal is goed opgebouwd. Verder ben ik in 2 dagen door het boek heen gevlogen, dat gebeurt mij niet vaak! Het wordt tijd om de ontbrekende delen in de serie ook te gaan lezen, nu de tijd er nog voor vinden…
