Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. Voor mij het 2e boek van Karin Fossum. Het 1e was Veenbrand en dat vond ik minder. In andere recensies lees ik dat het een open eind heeft, en dat klopt ook wel, maar dat stoort mij helemaal niet. Ik zou het boek nog steeds aanraden. Wat ik zo fijn vond aan dit boek is dat het niet zo volgepropt is met gruwelijke vieze, sensationele details over hoe de dode vrouw is toegetakeld. Dat is waarom ik afhaakte bij Karin Slaughter. En de schrijfster maakt het minder gedetailleerd als een Robert Goddard of Deon Meyer. Dat maakt het een fijn boek als je iets 'lichters' wil. Wat ik nou zo fijn aan dit boek vond waren de sympathieke personages. 2 mooie, lieve mensen vinden elkaar en die nieuw gevonden liefde wordt mooi en puur beschreven. En dan inspecteur Sejer en zijn hondenmaatje. Prettig geschreven, realistische karakters, niet bombastisch, toegankelijk. Ik ga meer van Karin lezen!
