Geschreven bij Verloren Grond
Met zijn debuut ‘Verloren grond’ stoot Murat Isik die andere Oosterse schrijver van de troon. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Orhan Pamuk schrijft Isik meer in de traditie van de grote Arabische verhalenverteller Abdolah. De stijl is prettig zweverig in de trant van echte verhalenvertellers aan het kampvuur in een gitzwarte nacht. In tegenstelling tot ‘apo’ Selim verliest Isik de macht over het vertellen van verhalen niet. Dit boek is één onderhoudend en bij wijlen spannend verhaal. Jammer genoeg wordt niet duidelijk waarom de oudste zoon uit het gezin Usul op zeker moment op een zijspoor is geraakt. Is het de kennismaking met de moderne tijd? In het begin vermoedde ik een heroïneprobleem. Later blijkt dat hij geniet van gerstenat, maar wie doet dat niet. Isik creëert in Asne, de moeder, een krachtige vrouw op geloofwaardige wijze. Regelmatig zou je haar toe willen schreeuwen: ik sta achter je, ga door! Eigenlijk zijn alle karakters in ‘Verloren grond’ zeer scherp geprofileerd, waarvoor hulde.
‘Verloren grond’ is zorgvuldig geredigeerd, iets wat tegenwoordig – helaas – een uitzondering is. Titel en omslag vind ik weinig uitnodigend, maar kijk daar doorheen en koop dit boek. De auteur is een aanwinst voor de Nederlandse literatuur!
