Ze leren elkaar kennen op een begraafplaats. Vijf vrouwen. De een is ‘desperately seeking’ naar een man, de ander is blij dat ze weer ‘vrij’ is.
Vanaf de eerste bladzijde neemt Hetty Kleinloog je mee in het verhaal van ‘Volle Bloei’: Wie zijn die vrouwen en waarom zijn ze zoals ze zijn?
Gaandeweg leer je ze alle vijf steeds beter kennen. Totaal verschillend, met één overeenkomst: Ze zijn echt geen 18 meer. Juist daardoor vormt zich die onwaarschijnlijke maar heel bijzondere vriendinnenclub.
Mijn favoriet Danny, lieve kwetsbare Danny met haar tijgerprint en suikerspin, die zich verschuilt achter een grote mond, en Wanda, afstandelijke en gekwetste Wanda, die zich hult in designer kleding en dat combineert met een arrogante houding, waar ik zoveel in herken.
Dat is denk ik ook één van de aspecten die dit boek zo mooi maken: Iedereen herkent wel iets van zichzelf. Of het nu een rare karaktereigenschap is, of iets wat je in je leven hebt mee gemaakt.
Door haar ongedwongen schrijfstijl en subtiele humor laat Hetty Kleinloog je weer nadenken over de grote vragen van het leven: Hoe geef je weer schwung aan je leven wanneer je in de ogen van anderen echt al even over je hoogtepunt heen bent? Hoe besluit je of je je kinderen dat ene grote geheim vertelt dat je al je hele leven met je meedraagt? Wanneer is het genoeg geweest en kies je voor jezelf?
Hoe vaak horen we niet ‘Het is niet de bestemming die telt, maar de reis er naartoe’. Deze vrouwen laten in de praktijk zien hoe waar dat is. Met ups en downs. Ze buigen wel, maar barsten niet.
Hetty geeft elke keer een inkijkje in hun leven en in hun emoties. Van de kleine alledaagse dingen tot de hele grote. De personages komen zo steeds meer tot leven. Je begrijpt steeds beter wat ze drijft én tegenhoudt om bepaalde dingen te doen en te zeggen. Ook elkaar leren ze steeds beter kennen en ze helpen elkaar om nieuwe dingen te doen, hoe eng soms ook. Want je weet wat je hebt, maar niet wat je krijgt…
Het leven is niet eenvoudig, maar zoals Danny zegt: ‘Maak er wat van’. Ook als het allemaal niet is wat je had gedacht of gehoopt.
‘Wow, dit is een mooi cadeau voor een paar vriendinnen’. Dat is wat ik dacht toen ik ‘Volle Bloei’ dichtsloeg.