Juliette heeft de macht van Anderson overgenomen, maar die macht brengt een hele hoop verantwoordelijkheden, keuzes en onduidelijkheden met zich mee. En Juliette weet niet altijd goed hoe ze daar mee om moet gaan. Maar, Anderson is verslagen, en de mensen uit Sector 45 liggen aan haar voeten. Maar niet iedereen. De andere opperbevelhebbers van de wereld willen kennis met haar maken, maar niet op een gebruikelijke manier. Castle probeert haar en Warner daar voor te behoeden, maar als ze Juliette willen helpen moeten ze haar eerst alle informatie beschikbaar stellen die ze hebben. Ook al heeft sommige informatie betrekking op Juliette persoonlijk.
De twijfels slaan steeds meer toe, en haar krachten worden steeds onvoorspelbaarder en gevaarlijker dan ze dacht. Zal ze ooit de leiding weten te nemen, of is de wereld haar te slim af?
Om te beginnen is de cover alweer zo adembenemend mooi als de andere covers uit de serie. Daarnaast lees je niet alleen vanuit Juliette’s perspectief, maar ook vanuit die van Warner. Beiden ondervinden steeds meer moeilijkheden in hun relatie en de eerste hoofdstukken gaan dan ook veel over hun gevoelens, onzekerheden, maar tevens ook hun verplichtingen. Hoewel ik de schrijfstijl uit ‘Vrees Me’ waarin Juliette woorden en zinnen uit haar gedachten en geschriften doorstreepte ontzettend fascineerde, wist Tahereh dat in dit boek nog steeds vast te houden, ook al zijn Juliette’s gedachtegangen veranderd. Want in de eerste drie boeken heeft zij een enorme groei doorgemaakt, wat betreft haar kracht en haar persoonlijkheid. Maar in ‘Heel Me’ kom je erachter dat er nog steeds dingen zijn waarin ze vastloopt, waarin ze moet groeien, dingen die ze niet alleen aankan.
Het verhaal bracht een hele hoop nieuwe informatie met zich mee. Geschiedenis, nieuwe ontwikkelingen, het regent van de wereld, allemaal dingen waar Juliette en wij als lezers nauwelijks iets van af wisten. Er komen nieuwe personages in het boek voor en oude bekenden verdwijnen steeds verder naar de achtergrond. Zoals Adam bijvoorbeeld. Terwijl Kenji steeds meer aan het woord komt. Iets waar ik absoluut geen moeite mee had, omdat Kenji vanaf boek één mijn favoriete personage is.
Sommige grotere en kleine details zijn wel te voorspellen, terwijl andere dingen weer heel onverwachts uit de hoek komen.
Het enige minpuntje was dat er verschillende passages uit Juliette’s dagboek in dit boek stonden die ook al in sommige andere boeken voor zijn gekomen. Voornamelijk in ‘Verwoest Me’ (dl 1.5). ik had liever nieuwe passages uit haar dagboek gelezen, dan telkens stukken die ik al half van buiten kende.
Verder ben ik heel benieuwd hoe Tahereh Mafi invulling gaat geven aan de rest van de serie. In 2019 verschijnen nog twee delen. Hopelijk zijn deze weer net zo goed als we van haar gewend zijn!
