Geschreven bij EMP-serie 2 - Een jaar later
De proloog begint met de woorden: 730 dagen sinds 'DE DAG'. Het is duidelijk dat de afgelopen twee jaar moeizaam zijn geweest en dat zaken die wij als normaal beschouwen nu iets uit een vroegere tijd zijn, bijvoorbeeld computers. Het personage John Matherson, geschiedenisprofessor, trekt de vergelijking met de burgeroorlog, zijn specialisme. Mensen doen hun best om te leven met de schaarse spullen die ze hebben, maar alles is vervallen. Er is sinds de eerste dag van de aanval geen beschikking meer over elektriciteit, de mensen in Black Mountain en in de rest van Amerika moeten creatief zijn en oude ambachten worden in ere hersteld. Op deze manier krijg je als lezer op een aangename manier nog een geschiedenisles mee. Net name het deel over Edison en Tesla vond ik interessant om te lezen.
William R. Forstchen weet goed de sfeer neer te zetten van het leven na de EMP, de elektromagnetische puls. Hij beschrijft gedetailleerd hoe de opbouw verloopt, hoe de mensen langzamerhand weer hun leven oppakken, ook al is dat nu anders dan vroeger. Zo is er de persoonlijke hygiëne: er is geen warm water en men moet spaarzaam zijn met de voorraden, waardoor het leven er groezeliger en armoediger uitziet en is dan voor de aanval. Een mooi voorbeeld daarvan staat op pagina 55: "Dat was ook de reden waarom John voor de Dag altijd hoofdschuddend had gereageerd als mensen iets al te enthousiast zeiden hoe heerlijk het moest zijn geweest om in de negentiende eeuw te leven. Ze hadden niet nagedacht over de medische wetenschap en hygiëne, en al helemaal niet over tandheelkunde."
Af en toe zijn er stukken waarin wordt terugverwezen naar deel één van de serie. Op deze manier wordt het geheugen van de lezer even opgefrist over de gebeurtenissen uit dat deel. Verder krijg je als lezer een diepere band met de personages die je al uit het eerste deel kent. Je leeft mee met de dagelijkse uitdagingen waar de personages mee te maken krijgen om een beter leven op te bouwen. De wereld is twee jaar na De Dag, zoals de Amerikanen de aanval noemen, keihard en gevaarlijk.
Het verhaal gaat niet alleen maar over de heropbouw. Er zijn spanningen tussen Black Water en de reivers. Deze outlaws zijn niet te onderschatten en vormen een groot gevaar. Ook de oproep voor het Amerikaanse Leger van Nationaal Herstel zorgt voor de nodige spanning. Vooral bij het politieke spel met de nieuwe federale regering spat met regelmaat de spanning en actie eraf. Net als in "Een seconde later" schuwt de schrijver niet om te schrijven over de gruwelijkheden door menselijk handelen wanneer het laagje beschaving is verdwenen. Een enkele scène was dermate emotioneel dat ik een brok in mijn keel kreeg. Door de afwisseling tussen politiek, actie en emotie blijft het een boeiend verhaal om te lezen en weet de schrijver de aandacht van de lezer vast te houden. Vooral het laatste stuk van het boek is enorm spannend en de gebeurtenissen die elkaar razendsnel opvolgen laten je niet zomaar los. Het is een krankzinnige wereld geworden, waarin de kleine gemeenschap in Black Mountain onder leiding van John Matherson probeert een beschaafd leven op te bouwen met oprechte normen en waarden.
Er zijn af en toe radioberichten van BBC NEWS. Deze zijn interessant om te lezen, omdat je op die manier te weten komt hoe het er buiten de Verenigde Staten van Amerika voor staat. Verder vormen ze een belangrijk deel van de plot.
Het is het zeker waard om het voorwoord te lezen. De schrijver legt een aantal zaken uit van het eerst boek "Een seconde later". Het is erg leuk om te lezen dat de schrijver bepaalde dingen uit zijn eigen leven als inspiratie heeft gebruikt en dat sommige plaatsen, sommige personages en de universiteit hun echte naam hebben behouden in de boeken.
William R. Forstchen heeft met "Een jaar later" het niveau van het eerste deel van de EMP-serie weten te behouden.
