Het bitterzoete paradijs

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

De cover maakt je even angstig voor de zoveelste blije blogger. Maar Iris Hannema is een verfrissende en pijnlijk incorrecte jonge, Nederlandse reisjournaliste die gewoon heel goed kan schrijven. Redelijk zeldzaam voor Nederland.
Iris voelt zich ‘bijzonder gelukkig in wereldanussen, daar waar het einde der beschaving begint’.
Dat soort zinnen.
Of: ‘Zo monnik, en nou opsodemieteren met je zogenaamde stofdoekje.’
Het bitterzoete paradijs gaat over reizen en bestemmingen maar misschien nog meer over het nut van het reizen. Ook daar geeft Iris een mooi antwoord op.
Onafhankelijke reisauteur met geheel eigen stijl en veel talent. Gaan we nog veel van horen (als ze zichzelf niet opbrandt; ze heeft gelukkig begrijpende ouders).

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

Vol verwachting begon ik aan het boek, want "stoerder dan Floortje Dessing" belooft iets. Al snel irriteert me de schrijfstijl en met name de bewoordingen en de manier waarop Iris Hannema mensen typeert. Ze schoffeert en kleineert dikke mensen, lokale bevolking en mensen die niet op haar manier over de wereld reizen, zijn geen wereldreizigers. Ze verwoordt voor mij haar hele verhaal met een hoog "I've seen it all and I know it all" gehalte. Nee, mijn stijl is dit niet.

Geschreven bij Het bitterzoete paradijs

Oeps. Na een tamelijk lezenswaardig debuut, gaat dit meisje volledig onderuit. Ergens tijdens het lange wachten, wachten en reizen gaan hand in hand, heeft Iris bedacht: het moet iets literairder. En daarnaast: ik-weet-hoe-alles-zit-want-ik-heb-de-hele-wereld-gezien. De hele wereld? Nou, veel bedden dan. Arme ouders. Al die one-night-stands, de diarree verhalen en dan de opmerking dat ze niet van douchen houdt: ik werd er een beetje onpasselijk van.
Wat rest is onbegrijpelijke prietpraat.