Geschreven bij Een weeffout in onze sterren
Het ontluikende verhaal van Hazel Grace Lancaster en Augustus Waters dat helaas een te vroeg einde kent. Dit boek is fictie. En ondanks dat wil ik toch graag weten hoe Hazel's leven verder gaat. Natuurlijk kan ik zelf het einde wel bedenken maar ik gun haar nog zoveel leven. Met en zonder kankervoordeeltjes. Jeetje, ik weet dat ze bestaan maar ze halen wel de grond onder je bestaan weg. En ergens zou ik ook zo graag willen dat alle kinderen een laatste wensdroom in vervulling mochten laten gaan. Zoals Hazel en Augustus op bezoek gaan in Amsterdam om de droomschrijver te ontmoeten (die een echte hork blijkt te zijn). De wereld is geen wensvervullingsfabriek. Maar de wereld zou wel een stuk leuker zijn als Phalanxifor echt zou bestaan. Je zorgen maken is de zoveelste bijwerking van doodgaan. Het boek staat vol met prachtige zinnen. Zinnen die zo waar zijn, fictief of non-fictief. Natuurlijk pink je af en toe een traan weg tijdens het lezen. Fictie, maar wel zo geschreven dat het echt gebeurd had kunnen zijn. Het boek werpt ook vragen op. Zou ik nog naar school gaan als ik wost dat ik dood zou gaan? Zou ik nog huiswerk maken? Zou ik me nog druk maken om wat wer om me heen gebeurt? Behalve dan om wat er met mijn vrienden gebeurt, dat zou me zeker wel raken.
Ik zou zo graag willen dat heel veel mensen dit boek lezen, dit boek dat met humor de kankerwereld beschrijft. Het boek gaat niet over ziekte en dood, ze komen er wel in voor (logisch zou ik bijna zeggen). Maar het gaat vooral over liefde, vriendschap. Vandaar deze recensie. Omdat het een mooi boek is. En ook omdat Een vorstelijke beproeving eigenlijk samenvat wat Hazel en Augustus doormaken.
