Recensie De Trooster van Esther Gerritsen
De verteller is Jacob, conciërge in het retraitecentrum van een klooster. Hij heeft een mismaakt gezicht, de ene helft is scheef. Hij heeft bedacht dat hij meer van zichzelf hield dan dat anderen van hem hielden. Hij realiseerde zich dat dat Gods liefde moest zijn die hij voelde, Gods liefde voor hem. Hij voelt die liefde vooral als hij alleen is. Andere mensen leiden hem af van dat geluk, staan voor Gods uitzicht, zodat hij Gods liefde niet meer kan voelen. Ook in het klooster blijft hij een buitenstaander. Hij leeft al vijf jaar in dat klooster. Het aantal broeders wordt steeds minder en het aantal gasten meer. Jacob heeft toen hij 32 jaar was twee jaar samengewoond met Elise van 24 jaar. Hij voelde zich toen niet meer vrij om te masturberen. Vond de ultieme lichamelijke opwinding niet met een vrouw.
De gastenbroeder is Andreas, Jacob kijkt op hem neer, hij wantrouwt zijn eeuwige glimlach.
Op een dag arriveert een nieuwe gast en omdat Andreas elders bezig is, ontvangt Jacob
Henry Loman, een ex staatssecretaris van financiën, een vermoeide man van middelbare leeftijd met overgewicht. Hij heeft donkerglanzende ogen en een fijngetekende mond.
Jacob ontloopt hem, wil niets met hem te maken hebben maar Henry wil juist kontakt met hem.
Hij wil iemand die hem tegenspreekt en iemand die hem per se niet mag. Hij zoekt wat anders in zijn leven. Langzaam ontstaat er dan toch een toenadering. Jacob is vereerd door de aandacht die hij krijgt. Samen hebben ze mooie gesprekken over geloven.
Zou het de ongelovigen werkelijk helpen dat er mensen zijn die het wel durven: geloven?
Henry's ex-vrouw komt hem opzoeken in het klooster met hun 5-jarige dochtertje Suzie.
Ze heeft Henry vergeven en wil graag dat hij terugkomt naar huis.
Jacob gaat met Henry naar een heidens paasvuur kijken. Henry verdwijnt met Annelie, een van de andere gasten. Jacob wordt dronken en wordt opgehaald door broeder Johan en naar bed gebracht. De broeders misten hem. De volgende ochtend komt Henry bij hem en zegt: ik denk dat ik Annelie heb verkracht.
Zonde, schuld, boete en troost zijn onderwerpen die in dit boek worden besproken. Esther Gerritsen weet je in het verhaal te trekken, je af en toe op het verkeerde been te zetten. Een boeiend verhaal met een afloop om over na te denken. Wij zijn niet heilig en het is een bevrijdend begrip dat we geen Jezus hoeven te zijn.