Geschreven bij Reconquista
‘Reconquista’ is een magistrale historische roman van Miquel Bulnes. In de eerste plaats is de historische setting bijzonder interessant: de wisselende verhouding tussen Arabieren en christenen op het Iberisch schiereiland aan het eind van de elfde en begin van de twaalfde eeuw.
Mijn persoonlijke interesse in deze periode is vooral verbonden met het lot van de geschriften uit de Griekse oudheid. Die gingen na de val van het Romeinse Rijk in 476 nChr. Grotendeels verloren voor het Westen, ten voordele van de Byzantijnen en Arabieren. De Reconquista bracht het Westen ten dele terug op het spoor van de wortels van onze beschaving, een beweging die zich zou voltrekken met de val van Constantinopel in 1453.
Aan de hand van rijke, interessante en geloofwaardige verhaallijnen, verschijnt veel meer reliëf dan ‘de’ christenen versus ‘de’ Arabieren. Bulnes laat ons kennismaken met Leonezen, Galiciërs, Castilianen, christenen die de Visigotische dan wel Romeinse riten volgen, mozaraben, muladies, joden, Arabieren en Almoraviden.
Door een speling van het lot raken de twee hoofdpersonages, tevens elkaars neef, van elkaar gescheiden. De ene blijft in de christelijke cultuur, de andere komt in de islamitische cultuur terecht. Dit laat Bulnes toe om beide culturen tot leven te brengen. Het resultaat is een prachtige compositie, zeker omdat er nog een derde lijn, die zich enkele decennia later afspeelt, in het verhaal verweven wordt.
Het vuistdikke boek leest uitermate aangenaam, ondanks de ingewikkelde stambomen en veelheid aan personages. Wat mij betreft, had Bulnes hier en daar zelfs een aspect nog wat verder mogen uitdiepen.