Geschreven bij Septemberlichten
Na de dood van hun man en vader Armand Sauvalle heeft Parijs hen niets meer te bieden en vertrekken Simone, Irene en Dorian naar de Normandische kust. Speelgoedfabrikant Lazarus Jann heeft Simone aangenomen als hoofd in de huishouding en bibliothecaresse op zijn landgoed Cravenmoore. Het doet hen goed. Simone verwerkt haar verdriet, Irene wordt verliefd op visser Ismaël en Dorian richt zich op zijn nieuwe passie cartografie. Tot die ene dag, want wat begon als een nieuwe start eindigt in een nachtmerrie als Hannah, de hulp in de huishouding, dood in het bos wordt gevonden en Irene en Ismaël besluiten op onderzoek uit te gaan.
Een prachtig boek geheel naar mijn smaak, 224 pagina’s vol betoverend mooie zinnen die onmiddellijk de juiste sfeer creëren om jezelf in een mysterieus en duister sprookje te wanen. Carlos Ruiz Zafón beschikt over een ongekend schrijftalent waar ik diep van onder de indruk ben geraakt. De aansprekende hoofdpersonen vond ik realistisch neergezet. Hun interessante levens waarin verdriet, angst, hoop, geluk en liefde een rol spelen raakten mij tot diep in mijn hart. De opbouw van het verhaal is sterk, de ontdekkingen in het heden tezamen met de verworven informatie uit het verleden onthullen langzaamaan een duister geheim waarbij de verwikkelingen zo goed zijn verstopt dat het verhaal nergens voorspelbaar wordt. Septemberlichten is angstaanjagend spannend en naar mijn mening een voorbeeld voor veel andere boeken door de goed gebruikte overtreffende trap van spanning. Spannend, spannender, spannendst. Ik vond het verhaal origineel bedacht, magisch verwoord, heerlijk om te lezen en een absolute aanrader voor de onverschrokken avonturier want éénmaal onderweg is er geen weg meer terug. 5 sterren