De melodie van de natuur

Geschreven bij De melodie van de natuur

Mooi helder betoog over de natuurkunde

Ivo van Vulpen is een deeltjesfysicus die op begrijpelijke wijze zijn vakgebied uitlegt. In dit boek laat hij zien welke stappen natuurkundigen in de laatste honderd jaar hebben moeten nemen om tot de ontdekking van het Higgs Boson te komen in 2012.
Natuurkunde is voor veel mensen iets engs. Een vak vol onbegrijpelijke formules en termen. In dit boek staan inderdaad een paar formules, maar daar hoef je je als geïnteresseerde leek absoluut geen zorgen over te maken. Ivo is een meester in het vinden van begrijpelijke analogieën voor de lastigste begrippen uit de wereld van het allerkleinste.
Hij laat daarnaast ook zien dat fundamentele wetenschap uiteindelijk geen weggegooid geld is, maar tot hele praktische toepassingen in het dagelijkse leven kan leiden.
Kortom een lekker leesbaar boek dat lastige begrippen weet te vertalen naar de wereld van de normale mens.

Ik had dit boek voor mijn studie nodig en had me voorbereid op een taai werk.
Dat was gelukkig helemaal niet het geval. Ongelooflijk knap uitgelegd hoe het meest abstracte onderwerp (wat mij betreft) in de natuurkunde werkt.
Dat er af en toe wat herhaald wordt, zoals een vorige reviewer opmerkte, maakte het voor mij juist makkelijker om de tekst te volgen.
Ik moest vaak, tot verbazing van mijn familie die me normaliter door saaie standaardwerken ziet worstelen, hardop lachen om de relativerende humor.
Kleine verhelderende tekeningetjes, relevante analogieen, fijn taalgebruik en leerzaam.
Kortom : een must-read voor iedereen die geinteresseerd is in de materie of in filosofie !

Het boek 'De melodie van de natuur' van Ivo van Vulpen is voor mij zo een boek geweest waar je met enthousiasme aan begint, maar met moeite uitleest. De reden hiervoor is dat, ondanks het boeiende onderwerp, het op zo'n manier geschreven is dat het lezen in toenemende mate ergernis opwekt. Dit komt door slordigheden, veel schrijffouten, onjuiste formulering en 'popie-jopie-taal' , die mijns inziens de lezer onderschat. Het mag van mij best wat meer gestructureerd en niet alles wordt duidelijker met een analogie, en zeker niet met het gebruik van niet goed doordachte analogieën. Ik moest hierdoor denken aan een docent op het voortgezet onderwijs die zijn impopulaire vak onder de leerlingen wat wil opleuken, en daardoor de diepgang van het vak veronachtzaamt. Bovendien is er geen noodzaak om het grote verhaal bij wijze van spreken tot 5 minuten DWDD te reduceren of terug te brengen tot het niveau van een NOS Journaal reportage. Dit is een boek: de lezer mag geacht worden volledige aandacht en tijd te hebben. Hierdoor is het verhaal onvoldoende precies gestructureerd en slordig, misschien 'entertaining' voor de domme, maar door dit gebrek juist lastig voor degene die er echt iets (blijvend) van op wenst te steken. En dat is jammer, want er worden veel interessante ontdekkingen in het boek behandeld, een hele klus, maar de schrijver had de lat wat hoger moeten leggen, populair wetenschappelijke lectuur kan beter.

Hoewel ik al heel wat las over dit onderwerp kon Van Vulpen me enorm boeien want telkens weer liet hij licht schijnen in mijn oude hoofd door zijn plastische vergelijkingen van deeltjesgedrag met beelden uit de me bekende wereld!

'De melodie van de natuur' biedt de lezer een ongemeen boeiende inkijk in de wereld van het allerkleinste. Het boek is opgevat als een ontdekkingsreis. De auteur neemt de lezer mee op avontuur door de jungle van elementaire en iets minder elementaire deeltjes. De tocht is moeilijk, maar de gids ervaren. Stapsgewijs wordt het Standaardmodel van de deeltjesfysica ontvouwd, waardoor de veelheid aan deeltjes toch netjes in een overzichtelijk schema te vangen blijkt.

De lichtvoetige toon van het boek blijft mooi in balans met de stevige wetenschappelijk onderbouw. Zo verwerft de lezer op z'n minst een gevoel voor de betekenis van de diverse termen in de wiskundige uitdrukking van het standaardmodel. De auteur klaart deze uitdagende klus aan de hand van originele beeldspraak, verhelderende illustraties en het uittekenen van een verhaallijn richting de ontdekking van het Higgs-boson. Dit brengt de abstracte deeltjesfysica terug tot een werk van mensen van vlees en bloed, steeds op zoek naar het herkennen van patronen in de stroom van informatie. Door het menselijk perspectief te belichten, leert de lezer meteen ook dat wetenschap wel degelijk vooruitgang boekt, zei het langs een kronkelend pad, met veel vallen en opstaan, met antwoorden die steeds weer nieuwe vragen oproepen.

Zo is de ontdekking van het Higgs-deeltje, hoe mooi ook, alweer geen eindpunt. In het laatste hoofdstuk laat de auteur zijn licht schijnen over wat naar zijn inschatting momenteel de belangrijkste onbeantwoorde vragen zijn.

De auteur toont en passant ook dat fundamenteel wetenschappelijk onderzoek meer doet dan ons inzicht in de aard van de dingen verhogen. Vooral in de medische sector heeft de technologie van de deeltjesfysica tot tastbare vooruitgang geleid. De deeltjesversneller valt niet meer weg te denken uit een hedendaags ziekenhuis.

Als we dan toch een voorzichtig puntje van kritiek mogen formuleren: op sommige plaatsen gaat de auteur net iets te snel over een concept heen om de lezer toe te laten hem te volgen. Dit is met name het geval voor begrippen als zwakke iso-spin en lokale ijkinvariantie.

Fijn boek die helder uitlegt hoe de wetenschap werkt. Veel begrijpbare voorbeelden en zeer heldere taal.

Misschien wel het meest leuke en leesbare boek over fundamentele wetenschap ooit geschreven!
Ik ben zelf geen wetenschapper ofzo, maar heb Ivo van Vulpen wel eens op de radio gehoord bij BNR waar hij op een hele leuke en begrijpelijke manier over bijvoorbeeld het Higgs deeltje sprak. Dit met zoveel Passie en plezier dat het bleef hangen. Dus toen ik over het boek hoorde, gelijk maar aangeschaft.
Met veel plezier lees ik en weet ik nu over dagelijkse toepassingen die we aan de tomeloze inzet van wetenschappers te danken hebben.
Het boek neemt je inderdaad mee op ontdekkingsreis die blijft boeien. Soms wat handige illustraties. Toegankelijk voor iedereen.

Interessant verhaal over ins en outs van quantummechanica. Historisch overzicht van ontwikkelingen van afgelopen honderd jaar. Wat betreft de mate van detaillering hinkt de schrijver op twee gedachten: volledig willen zijn en het niet te moeilijk maken voor de lezer. Ik heb als technicus interesse in formules en als die gegeven worden wil ik ook uitleg en in ieder geval de betekenis van de gebruikte symbolen. Dat is nu niet gebeurd. Aangezien de quantumcomputer tegenwoordig een hot isue is wil ik daar graag iets over horen, maar het valt me heel erg tegen dat daar niets over gezegd wordt. Ook de begrippen verstrengeling en singulariteit komen niet aan de orde, evenmin als de quantumeffecten in de astrofysica. Onze Erik Verlinde krijgt maar één alliniaatje. Jammer. De illustraties zijn goed bedoeld maar te simpel en weinig verhelderend. Schrijver valt veel in herhalingen. Pluspunt zijn de analogieën uit het dagelijks leven die hij gebruikt om moeilijke begrippen te verhelderen.

Verdiept je inzicht in de natuur