Geschreven bij Dagboek van een getuige
Na het boek Judas in twee dagen moeiteloos te hebben verslonden moest ik ook dit tweede boek van Astrid lezen. Dat is gelukt in 6 uur (inclusief een korte pauze vanwege een noodzakelijk eet-moment). Astrid neemt je in dit boek wederom op beeldende wijze mee in een deel van haar leven, dit keer van mei 2016 tot en met augustus 2017. Ze beschrijft kraakhelder dat Justitie op grove wijze nalatig is ten aanzien van de bescherming van getuigen zoals Astrid, Sonja en Sandra. Dit terwijl Justitie weet dat zij op een dodenlijst staan van de meest gevreesde psychopaat van Nederland: hun broer en ex Willem Holleeder.
Momenten van angst, verdriet, frustratie en boosheid worden goed neergezet zodat het makkelijk is de geschetste situaties te visualiseren en (voor zover mogelijk) te begrijpen. Wat opvalt is dat Astrid ook een kwetsbare en liefdevolle kant belicht van haarzelf en haar dierbaren. Allen worstelen met een zware last die maar weinig mensen zich kunnen voorstellen in het normale leven.
De vraag blijft nog steeds hoe het verder moet, want met of zonder veroordeling van Willem Holleeder, het leven van de familie is en blijft aan een zijden draad hangen. Hulp van Justitie is dan toch wel het minste wat ze als Nederlandse ingezetenen zouden mogen verwachten, zou je denken.