Een nogal onverwachte "natuurgids" waarin Miek Zwamborn met heel veel liefde beschrijft wat zij op de kust van haar afgelegen eiland aantreft. Maar dat niet alleen: al schrijvend maakt zij erg mooie uitstapjes naar de Japanse prentkunst, naar het verleden en naar de wereld van koken. Dat zij het niet heeft over de beschrijvingen van wieren, maar over portretten zegt veel over haar betrokkenheid bij en aandacht voor het onderwerp. Dat een vergelijking met het werk van W.G. Sebald wordt getrokken is begrijpelijk, maar niet helemaal terecht. Miek Zwamborn maakt heel divers, verrassend en heel eigen en origineel werk.