Jaaaa, eindelijk! Het verhaal van Emma gaat verder! Alle series van Cassandra Clare hebben me tot nu toe volledig weten te pakken, en ook Vrouwe Middernacht kreeg het een jaar geleden voor elkaar! Het tweede deel ‘Schaduwheer’ verscheen begin januari en ik kon niet wachten om verder te kunnen lezen in deze serie.
Vijf jaar na de gebeurtenissen met Jace en Clary in de hoofdrollen gaan deze boeken over Emma. Zij is vanaf haar twaalfde op zoek naar de persoon die haar ouders heeft vermoord en in ‘Vrouwe Middernacht’ is ze op zoek gegaan en er eindelijk achter gekomen wie het gedaan heeft. Maar wat is beter, wraak of vrede?
En wat als er één zeer belangrijke regel is die niet mag overtreden, maar oh zo graag zou willen overtreden. Durft Emma het risico te nemen, of kiest ze ervoor om degene van wie ze het meest houdt pijn te doen?
Het is interessant om te lezen hoe de Schaduwjagers wereld vijf jaar na de Duistere Oorlog, geleid door Sebastian Morgenstern er uitziet. Nog interessanter vond ik misschien om het te lezen vanuit een ander personage die midden in de strijd van haar leven belandt en met extreem duistere machten te maken krijgt. Hoewel Clary en Jace toch wel mijn favoriete personages uit de serie zullen blijven, is deze uitstap naar een ander perspectief niet minder leuk om te lezen. Ik heb veel nieuwe personages leren kennen en dat zorgt er voor dat de wereld van de Schaduwjagers nog groter wordt dan dat die al was.
Doordat de wereld wel al bekend was, scheelde het best veel om de verschillende soorten mensen en half-wezens uit de Onderwereld te leren kennen. Die introductie had ik als lezer al een heel tijd terug gehad waardoor ik me meer kon concentreren op de gebeurtenissen in deze boeken.
Er waren overigens wel veel nieuwe personages die in deze twee boeken geïntroduceerd werden. Door het regelmatig wisselen van perspectief gebeurde dit best wel snel en had ik er ook geen moeite mee om steeds over een ander personage te lezen. Er zit natuurlijk wel een regelmaat in, maar precies op het moment dat er iets spannends gebeurd, schakelt het verhaal over naar een andere verhaallijn, waar ook weer iets spannends gebeurt en op die manier kon ik bijna niet stoppen met lezen. Alle personages zijn op een bepaalde manier met elkaar verbonden en verderop in het verhaal leerde ik elk personage steeds beter kennen waardoor ik met iedereen wel een soort van band opbouwde.
Schrikken die ruim 700 pagina’s per boek je af om erin te beginnen? Ja, de boeken zien er best imposant uit. Prachtige cover, bijna onvoorstelbaar dik. Maar dat neemt niet weg dat als het verhaal je in zijn greep heeft, het lijkt alsof je er zo doorheen bent. Dat heb ik in elk geval ervaren. Door de vele spannende gebeurtenissen en de goede verhaallijn vloog ik eigenlijk zo door het boek heen.
Dit wordt ook gerealiseerd door de eerder genoemde wisselende perspectieven. Je leest dus niet alleen vanuit Emma, maar ook vanuit Julian, Cristina, Kit, etc. Ze zijn namelijk niet altijd samen en hierdoor is het vaak interessant om vanuit het oogpunt van iemand anders te lezen.
Waar ik ook heel blij mee was, is dat sommige scenes betrekking hadden op of zelfs over Clary, Jace, Simon, Isabelle, Alec en Magnus gingen waardoor ik soms ook weer iets van hun huidige leven te zien kreeg. Juist omdat de hele Cassandra Clare serie met die personages begon en zij toch wel echt mijn favoriet zijn, vond ik het wel een toevoeging om af en toe nog wat over hen te lezen. Cassandra Clare weet hoe ze een verhaal zodanig kan afronden met even goed een cliffhanger erin zodat je snakt naar het volgende deel. Daarom ben ik echt heel benieuwd hoe dit verhaal verder gaat, wat zeker het einde ging mij niet in de koude kleren zitten. Vier welverdiende sterren dus!