Geschreven bij Pijn
Allereerst wil ik benoemen dat er veel aandacht naar de vormgeving van het boek is gegaan. Het ‘crime scene’ elastiek dat om het boek zit, de felroze zijkant van de bladzijden en in het boek foto’s en aankondigingen per slachtoffer. Ook is er speels omgegaan met het gebruik van WhatsApp in het boek. De berichtjes die gestuurd worden staan in tekstballonnetjes weergegeven.
Deze vormgeving zorgt er samen met de vlotte schrijfstijl voor dat het boek makkelijk leest.
Mandy is het hoofdpersonage in dit boek. Je leest vooral vanuit haar oogpunt en af en toe wordt het afgewisseld met een kort hoofdstuk over een van de slachtoffers.
Mandy maakt een zware tijd door in haar leven. Ze is een meisje van zestien dat in een vriendinnengroep van vier meisjes zit. Waar de anderen vooral kletsen over jongens en kleding heeft Mandy wel andere dingen aan haar hoofd. Haar moeder is namelijk ernstig ziek waardoor haar vader vooral met haar moeder bezig is. De band met haar zus is niet meer zoals het was, haar vriendinnengroep weet niet goed hoe nu om te gaan met Mandy en als klap op de vuurpijl wordt de vriendschap met een van deze meiden nogal ingewikkeld. Gelukkig ontmoet ze Axel in het ziekenhuis. Zijn vader is ook ziek en dat schept een band. Alleen, is Axel wel te vertrouwen? Terwijl Mandy worstelt met zichzelf en de heftige situatie, worden er in haar woonplaats Amsterdam meisjes van haar leeftijd vermoord. Zijn Mandy en haar vriendinnen ook in gevaar?
De achterflap maakt nieuwsgierig maar de laatste zin hiervan vind ik niet helemaal passend. Het is namelijk niet zo dat de wereld te zien krijgt dat de slachtoffers niet perfect zijn. De dader filmt de laatste momenten van de slachtoffers maar hierin is niet per se te zien wat de dader als hun fouten ziet.
Het is knap gedaan van Mel om het boek goed af te ronden terwijl het niet per se helemaal afgerond voelt. Uiteindelijk begrijp je hoe het zit met de dader en zitten er een aantal goede verwijzingen naar momenten eerder in het verhaal in. Alle lijntjes in het verhaal komen goed samen. Toch kan je als lezer enige ontevredenheid voelen wanneer je het boek uit hebt. Meer verklap ik er niet over, wanneer je het boek leest begrijp je wel wat ik bedoel.
In het laatste hoofdstuk zijn er drie jaar voorbijgegaan. Omdat de vriendschap met een van de meiden uit de vriendinnengroep ingewikkeld werd vind ik het ietwat vreemd hoe het er drie jaar later voor staat. Je kunt het eventueel wegzetten onder het mom van ouder worden, zichzelf beter leren kennen en minder moeite hebben met bepaalde dingen. Fijn is wel dat je van elk personage te weten krijgt hoe het hen is vergaan.
‘Pijn’ is een lekker boek om tussendoor te lezen maar niet een boek waarin je helemaal meegesleept wordt. Mandy blijft op de een of andere manier toch een wat vlak personage. Hoewel het grootste gedeelte van het boek over haar gaat en je dus ook meer over haar te weten komt, leef ik net zoveel met de slachtoffers mee. Mandy is het hoofdpersonage omdat bijna het hele boek over haar gaat, maar niet in het gevoel van meeleven of verbondenheid. Dit heb ik wel gemist, voor mij moet een hoofdpersonage er toch wat bovenuit steken.
Omdat het zeker een fijn boek is om een keer te lezen krijgt ‘Pijn’ wel 3 sterren.
