Ik las dit boek direct na verschijnen, omdat ik mijn eigen uitvaartverzekering stopzette en heel graag meer wilde weten over wat er nu eigenlijk allemaal komt kijken bij een uitvaart. Ooit ben ook ik immers aan de beurt. Prompt lag na een paar weken mijn moeder op sterven. En wat was ik blij dat ik het toen al uit had. Verlamd door verbijstering ben je niet in staat rationeel, laat staan zakelijk na te denken over de enorme hoeveelheid keuzes die dan snel gemaakt moeten worden. De kern van Mariekes betoog stond me nog bij, en die kwam me heel goed van pas: vrijwel niets rond een uitvaart *moet* op een bepaalde manier. Kies wat bij overledene en budget past, en ga als je die nodig hebt in zee met een kleine, lokale uitvaartondernemer die je eerst toetst op openheid rond werkwijze en kosten. Zo gezegd zo gedaan. En bij alles wat onze uitvaartverzorgster naar voren bracht dacht ik vervolgens: aha, dat pakt ze dus inderdaad zo aan - logisch ja en oh ja, dat komt me bekend voor, ja die prijs klopt wel zo ongeveer, laat ik even vragen wat er nog meer kan, of waarom iets niet kan. Ik herkende vooral beslismomenten waar Marieke voor waarschuwt – en zo bont als de getuigenissen rond financiële ontsporingen in het boek hoeft het dan dus écht niet te worden. Ik zou iedereen aanraden dit boek te lezen als er (nog) niets aan de hand is. In de droevige laatste tijd voor het levenseinde bleek het namelijk echt niet goed te voelen hier nog eens concreet in te bladeren, ondanks de mogelijk drastische financiële consequenties. Dat voelt dan te zakelijk en respectloos. Na het overlijden kun je er als kind niets mee omdat je te bedroefd bent, en bovendien neem je dan niets op. Verzamel nu meteen even wat moed om het te lezen, zodat in ieder geval je eigen nabestaanden terug kunnen kijken op een respectvol afscheid dat bij je past - en niet financieel uitgekleed achterblijven.