Schildpadden tot in het oneindige

John Green bewijst wederom weer dat hij een verpletterende indruk achter kan laten. Green zijn boeken staan bekend om de heftigere thema’s en de worstelingen die zijn personages doormaken. Waar bij Een weetfout in onze sterren kanker aan bod kwam, komt hier een dwang-/angststoornis in voor.

Aza lijkt van de buitenkant een gewoon meisje net zoals iedereen, maar vanbinnen houden dwanggedachten en angsten haar in bedwang. Wanneer ze met haar beste vriendin Daisy op zoek gaat naar de vermiste miljardair Russel Pickett, lijdt het spoor naar de oudste zoon Davis. Tijdens hun zoektocht wordt Aza extreem geconfronteerd met de beperkingen van haar stoornis.

Green laat merken dat hij ervaring heeft met het onderwerp, aangezien hij zelf ook aan een dwangstoornis lijdt. Hij laat de lezer ervaren hoe lastig en bedrukkend de gedachten van Aza zijn. Op bepaalde momenten komt Green zo dichtbij, dat de gedachten beangstigend realistisch worden.

De thematiek die vaak terugkomt in zijn werken is ernstig, maar Green houdt de schrijfstijl luchtig. De personages zijn intelligent en nuchter en worstelen allemaal met verschillende problemen. Davis en Noah met het verlies van hun vader, Aza met haar stoornis en Daisy met haar vriendschap met Aza. Green laat zien dat hij de worstelingen van jongeren goed aanvoelt en ook laat zien. Het belangrijkste dat hij laat zien, is dat jongeren meer dan hun stoornis of ziekte zijn. We zijn zoveel meer dan dat.

Het detectiveverhaal werkt als rode draad van het verhaal, maar wordt uiteindelijk niet helemaal uitgewerkt, wat jammer is. Natuurlijk ligt de focus ergens anders, maar het voelt wat onafgemaakt aan. Je blijft je toch nog afvragen wat er is gebeurd.

Schildpadden tot in het oneindige door John Green

We hebben er lang op moeten wachten maar de nieuwste van John Green was het wachten meer dan waard.
Naast een boek over de voortvluchtige miljardair Russel Pickett en de beloning die aan de gouden tip vasthangt is dit boek veel meer dan een avonturenroman. Het is ook een boek over vriendschap: de jarenlange vriendschap tussen Aza en haar beste vriendin Daisy (best wel wereldwijd bekend wegens de Star Wars fan fiction die ze schrijft) én de (her)nieuw(de) vriendschap tussen Aza en Davis, zoon van de verdwenen Pickett.

Dit boek gaat over sterren, een tuatara, quotes van schrijvers, Star Wars, ontluikende liefde en vriendschap in al zijn facetten maar bovenal gaat het over angsten. Aza kampt als sinds haar jeugd met allerlei angsten, die angsten bepalen alles wat ze doet én vooral alles wat ze niet doet (niet kan doen).
Een moeilijk thema, totaal niet sexy of hip, maar in dit boek wordt Aza haar thematiek zo duidelijk en boeiend beschreven dat het leest als een trein. Je leest en leert. Je wordt meegesleept in een wereld die ver van je afstaat maar pagina per pagina dichter bij komt. Dat is iets wat Green goed kan, getuige zijn vorige boeken. Hij maakt dingen bespreekbaar die nog steeds op onbegrip of weerstand stuiten. In dit geval geestelijke gezondheid.

Ik las dat dit boek voor John Green zijn meest intieme is aangezien hij zelf met angststoornissen te kampen heeft. Dat maakt het schrijven van dit boek nog moediger. Een belangrijk boek, een mooi boek, een pagetuner zonder clichés en met personages die van het papier spatten.

De cover vat het boek goed samen, een complimentje aan de uitgever. Enne, ik wacht op de verfilming… die ongetwijfeld niet lang op zich zal laten wachten.
Laat de volgende Green maar komen.
Niet twijfelen, ook dit boek van Green mag je met je ogen toe kopen.

Ik heb van elke bladzijde genoten.