Het Hollandse landschap is de basis voor de composities van kunstschilder Francoise Stoop. Het verticale ritme van bomenrijen, de horizontale lijnen van horizon, (polder)sloten en begroeiing vormen het uitgangspunt voor zowel haar figuratieve als abstracte kunst. Zij schildert op jute, meestal van gebruikte aardappelzakken met oneffenheden, naden en rafelranden. Dat wordt niet opgespannen, maar hangt los binnen een raamwerk. Het doek vervormt elke keer nadat er verf op is gezet en dat vormt weer de basis voor de volgende stap. Het maken van een werk dat op deze manier een driedimensionaal karakter krijgt, is daarmee een dialoog. Kleur is voor haar even belangrijk als compositie. Het werk van Françoise Stoop is een direct op de natuur gebaseerde, Hollandse variant op het Amerikaanse colourfield-painting, zowel beïnvloed door Mondriaan als door Rothko. Françoise Stoop (1963) streeft in haar werk naar eenvoud. Maar wel een eenvoud die spannend, boeiend en aantrekkelijk is en blijft. Kunst die het leven mooier maakt.