Bij het zien van de cover zie je meteen over wie dit boek gaat. Het is voor te stellen dat mensen die hem niet hebben gekend, het boek vanwege de cover voorbij zullen lopen, maar tegelijkertijd ook nieuwsgierig worden naar het boek omdat je het gevoel hebt dat de ogen je volgen, wat uiteraard niet zo is. Voor diegenen die hem en/of zijn werk hebben gekend zal het boek nieuwsgierig maken naar de inhoud. De titel wordt al na een paar hoofdstukken duidelijk en dan kan je alleen maar concluderen dat die heel goed gekozen is. De hoofdstukken hebben allemaal passende titels waarbij je gelijk een idee hebt waar de hoofdstukken over zullen gaan.
In het proloog kan je lezen hoe de auteur erop kwam om een biografie over Jan Wolkers te schrijven, waarom hij dat deed en hoe hij te werk is gegaan om deze biografie te schrijven. Je kan merken dat hij er heel veel werk in heeft gestoken. Na het lezen van dit boek heb je het gevoel dat je Jan persoonlijk hebt gekend, dat je bijna alles van hem weet. Hij is niet mooier gemaakt dan hij was, maar precies zoals hij was met zijn goede- en mindere kanten. Het is soms net of je Jan zelf hoort praten, dat hij zijn eigen verhaal verteld en dat de auteur hooguit af en toe wat heeft aangevuld.
Je krijgt een goed beeld van zijn grootouders en zijn ouders, het gezin waar hij in opgroeide, de relaties die hij had, zijn gezinnen. Waarom hij stopte met geloven, hoe hij beeldhouwer, schilder en schrijver is geworden. Na het lezen van dit boek weet je wie hij bewonderde, wat hij vond van de kritieken op zijn werk, hoe hij te werk ging, hoe hij op de ideeën kwam voor een beeld, schilderij en boek. Sommige stukjes komen bekend voor omdat je ze al eens in een interview hebt gehoord of gelezen zoals het verhaal over de Zangeres Zonder Naam.
Hij laat je, zelfs 10 jaar na zijn overlijden, anders naar bepaalde dingen kijken. Je krijgt bijvoorbeeld, als je die al niet had, bewondering voor de natuur en dieren. Bepaalde stukjes zullen voor sommigen herkenbaar zijn zoals omgaan met het verlies van een kind. De schuldgevoelens die je kan hebben. Soms moet je ook wel lachen zoals bijvoorbeeld bij de opmerking van Gerrit als er in het gezin Wolkers weer een op komst was.
Na het lezen van dit boek wil je de genoemde boeken gaan (her)lezen, je wilt zijn beelden en schilderijen gaan bekijken.
De foto's maken het boek af, je krijgt daardoor een nog beter beeld van Jan's leven.
Minpuntje is dat de noten niet onderaan de bewuste pagina staan, maar achterin, waardoor je die eerst moet zoeken.
Kortom: dit boek is een echte aanrader voor iedere Jan Wolkers fan. Het is overigens geen boek dat je zo even tussendoor leest, je moet er echt de tijd voor nemen en niet bang zijn om een dikke pil te lezen.