Geschreven bij Om nooit te vergeten
Dit dunne hardcoverbundeltje is op 29 april 2017 uitgeven voor de Bookstoreday.
Het boek bevat vijf verhalen met als thema leven en dood, verlies of liefde. Het zijn verhalen met een groot griezel en horror gehalte, ze spelen zich af op het grensgebied van het magisch-realisme. Het lijkt allemaal zo echt, maar dat is het niet. Het is surrealistisch, fantastisch en onverklaarbaar.
Elk verhaal wordt door de auteur ingeleid, dit vind ik persoonlijk wel fijn, Dan weet je wat hij met dit verhaal bedoeld heeft.
Het eerste verhaal heet :“Je weet hoe dit verhaal gaat “en gek genoeg is dat ook zo. Het voelt heel echt aan terwijl je aan de ander kant weet dat dat niet waar kan zijn .
Het volgende verhaal heet : “De jongen die geen schaduw wierp” Dit is een verhaal die Thomas heeft ingezonden voor de Paul Harland prijs, ik heb het verhaal al eerder gelezen en vind het nog steeds een mooi verhaal met een prachtig eind.
Dan komt het derde verhaal met de titel : “ De inktlezers van Doi Saket”, een verhaal dat zich afspeelt in Thailand . Dit vind ik persoonlijk een minder fijn te lezen verhaal omdat bijna op elke pagina een of meerder voetnoten staan, dit leidt enorm af. Het verhaal op zich is wel goed bedacht.
Het vierde verhaal is : “De vis in de fles”. Ook dit verhaal is een inzending geweest voor de Paul Harland prijs. Dit is verhaal waarin liefde en verdriet en doorzettingsvermogen een grote rol spelen. Het is absurd maar ook realistisch. Je leeft mee met de hoofpersoon.
Dan het laatste verhaal: “Hertenhart en gembertimbaaltjes”, een verhaal dat hij schreef voor zijn boek “Harten Sara” maar is geschrapt in de huidige versie daarvan. Het is een modern sprookje, gebaseerd op een sprookje dat we allemaal kennen. Dit is mooi, melancholisch verhaal, wat bekend is maar toch ook weer niet.
Ik heb een aantal uren genoten van de verhalen in deze bundel
