De beer en de nachtegaal

Het verhaal speelt zich af in de Middeleeuwen in noordelijk Rusland (wat toen nog Roes heette), een plek waar het altijd winter lijkt te zijn en waar het hard werken is om te overleven. Daar woont het gezin van Pjotr Vladimirovitsj. De oude min, Doenja, vertelt de kinderen graag sprookjes, zoals het sprookje over Vorst, de winterkoning (ook wel Morozko genoemd, de winterdemon). Later, als Vasja geboren is – haar moeder overleefde de geboorte niet – blijkt er meer waar te zijn van de oude sprookjes dan men denkt. Het wilde, ongetemde meisje kan wezens, demonen, zien en met ze praten. Ze raakt bevriend met een aantal van hen en ziet hen en de mensen uit het dorp lijden als er een nieuwe priester naar het dorp komt die hen verbiedt nog langer aan de heidense demonen te offeren. De sfeer verandert, de mensen zijn bang, Vasja wordt als heks gezien en de verzwakte demonen kunnen het dorp niet meer beschermen tegen de kwade krachten uit het bos. Gelukkig krijgt Vasja hulp uit onverwachte hoek, maar het zal wel een strijd op leven en dood worden…
De sfeer zit er meteen aan het begin van het verhaal al goed in, zo met die barre winter en het gezin wat alleen maar kan overleven door zoveel mogelijk op en rond een enorme ‘kachel’ te vertoeven, luisterend naar de verhalen van de oude Doenja. De auteur weet het hele verhaal lang perfect de zware omstandigheden tot leven te brengen waarin de mensen leefden in die tijd.
Wel moest ik flink wennen aan al die Russische benamingen, die liggen toch vreemd in de mond en ze veranderen nogal eens van vorm. Daarnaast had ik halverwege het boek een beetje het gevoel dat het wel wat vlotter mocht gaan. Maar dat deed niet af aan hoe bijzonder het verhaal is, hoe magisch mooi, meeslepend, boeiend, ontroerend… Na dat punt halverwege werd het verhaal ineens nog mooier en meeslepender. Ik heb zelfs aan het einde een traantje weggepinkt!
Wat is dit een prachtige vertelling! Ik raakte gaandeweg steeds meer betoverd door het verhaal en zijn bijzondere, magische personages. Dit winterse verhaal zal me nog wel even bijblijven. En wat ben ik blij te weten dat er een vervolg aan zit te komen!

Wie zegt dat sprookjes alleen voor kinderen zijn? Katerherine Arden neemt je mee naar Rusland van vroeger, in het harde leven van het meisje Vasja. Het levensverhaal van haar ouders en daaropvolgend van haar zelf is verweven met oude Russische volksvertellingen en met een flinke dosis magie. De tijdgeest van toen, de macht van het Kremlin, de enorme grote invloed van Orthodoxe kerk en de plaats van de vrouw zijn zeer levendig beschreven. Deze aspecten maken het voor mij als lezer zo bijzonder interessant en vooral leuk om dit boek te lezen. Ook de toegankelijke manier van schrijven van Arden heeft hier zeker aan bijgedragen en ik heb het boek in dan ook in 1 zucht uitgelezen.

De beer en de nachtegaal van Katherine Arden is roman dat zich afspeelt in een dorpje in Rusland. Prachtig, sprookjesachtig en verhalend geschreven sleept dit boek je mee in de winterse kou en de barre omstandigheden waaronder de mensen leven. De sfeer is geweldig weergegeven, je ziet als het ware de demonen en huisgeesten rondlopen, en alhoewel het hier en daar wat langdradig is nodigt het boek toch echt wel uit om door te lezen.
De cover van het boek is echt prachtig, maar gelukkig is het verhaal zelf ook meer dan de moeite waard.