Geschreven bij Café Zon & Zee
Allereerst dank aan uitgeverij LS Amsterdam voor het vooruitexemplaar dat ik mocht ontvangen in ruil voor een eerlijke recensie.
Café Zon & Zee is zo'n boek waar je tijdens het bekijken van de cover al vrolijk van wordt.
Het verhaal verteld over de, van origine, Schotse Flora die er na haar jeugd op het afgelegen eiland Mure, voor kiest om carrière te maken in Londen. Althans dat was de bedoeling. Al snel komt Flora er achter dat het niet zo eenvoudig is om op te vallen in het grote advocatenkantoor waar ze werkt. En dan blijkt ook het leven in het dure, drukke en lawaaierige Londen een stuk minder rooskleurig als ze zich had voorgesteld. Gelukkig is er een lichtpuntje... Flora's knappe en succesvolle baas Joël. Al keurt hij haar geen blik waardig.
Dat veranderd wanneer Flora een belangrijke rol krijgt toebedeeld in een grote rechtszaak die zich afspeelt op haar Schotse geboortegrond Mure. Tegen wil en dank vertrekt ze terug naar de boerderij van haar familie. Het contrast tussen het leven op het afgelegen, kleine Mure en de grote stad is immens en hoewel ze haar afkeur en onwil bij aankomst nauwelijks kan verhullen raakt ze langzaam maar zeker weer betoverd door de prachtige natuur, de rust en de ruimte van het bijzondere eiland. De complexe relatie met haar koppige vader en broers zorgt regelmatig voor onrust binnen de familie maar wanneer ze het bijzondere kookboek van haar overleden moeder oppakt weet ze hen weer één voor één voor zich te winnen. Sterker nog de heerlijke taarten, cake's, scone's en hartige gerechten die ze maakt blijven ook voor de rest van de eilanders niet onopgemerkt... Haar bakkunsten doen herinneringen aan haar moeder herleven en Flora wordt weer opgenomen in de hechte samenleving op Mure. Maar met de komst van Joël naar het eiland en zakelijke plannen die er gesmeed worden wordt Flora gedwongen om zowel haar verleden als toekomst onder ogen te komen en te beslissen wie ze werkelijk is en waar ze echt thuis hoort.
Een zoektocht waarbij je als lezer tussen de regels door wordt getrakteerd op prachtige vergezichten, zilte zeelucht, het geluid van beukende golven, het gevoel van wind door je haren en de geur van de meest verrukkelijke ovenschotels. Dit boek doet je de sleur van alle dag vergeten en herinnert aan de schoonheid van het simpele leven. De karakters voelen echt en authentiek.
Is er dan niets wat stoort? Nou vooruit, het karakter van Joël had van mij iets verder uitgewerkt mogen worden en blijft wat mij betreft iets te oppervlakkig maar verder, een heerlijk boek om bij weg te dromen.
