In 1944 trouwt Ray Singleton met Olivia Dunne, die onbedoeld zwanger is geworden. Dat is het moment waarop Livvy haar verhaal over de oorlog vertelt en daarbij maakt ze mij als lezer gelijk al nieuwsgierig, immers wat is er gebeurd voor die tijd? Het duurt heel lang voordat het duidelijk wordt in Het geluk van gewone dagen. Wel blijkt dat ze het maar wat moeilijk heeft om te settelen op het platteland. Het contrast tussen haar leven in de stad Denver, waar ze geschiedenis studeerde en dromen had om de wereld te ontdekken zijn door dit gedwongen huwelijk onmogelijk. Haar rusteloosheid drijft haar van de boerderij vandaan. Ze sluit vriendschap met twee Amerikaans-Japanse zusjes, die door de overheid verplicht in een kamp moeten wonen vanwege staatsveiligheid. Een feit uit de Tweede Wereldoorlog waar ik niets van wist, maar wat de schrijfster op een boeiende manier verwerkt in dit verhaal.
Het feit dat de oorlog eigenlijk aan de andere kant van de wereld zich afspeelt en alleen in de wereld binnendringt door de nieuwsberichten in de krant en radio, maakt het voor mij makkelijk om in deze oorlogsroman te verplaatsen, omdat oorlogen voor ons ook vaak ver van ons bed plaats vinden en wij gewoon door kunnen leven.
Ze heeft een prachtig gelaagde roman geschreven, waarin uiteindelijk duidelijk wordt waarom juist het huwelijk tussen twee onbekende mensen inderdaad een goed begin is.
