In Volledige Vergunning schrijft Midas over zijn passie wat hem bijna letterlijk met de paplepel, maar waarschijnlijk gewoon middels een glas, is ingegoten. Hij doet dat aan de ene kant om het bruine café te redden van een mogelijke aanstaande ondergang, aan de andere kant relateert hij waar dat kan de kroeg aan de biologie.
Midas Dekkers heeft een fijne schrijfstijl, maar omdat ik dit vlak na 'De lust van het ontlasten' heb gelezen lijkt het soms wel een 'trucje'. De hoofdstukken zijn wat mij betreft eigenlijk net iets te lang en de onderwerpen springen soms wat van de hak op de tak heen en weer. Met nog een klein nadeel dat er soms net wat teveel informatie staat om goed te kunnen onthouden. Desondanks een fijn boek om te lezen wat je wellicht er later nog eens bij moet pakken om nogmaals te lezen.